fool for you

son kör bükücüler

  Take me back to the night we met 

and then I can tell myself 

what the hell I'm supposed to do. 

And then I can tell myself 

not to ride along with you.   

--

Hogwarts'ın yemek yenmediği zaman öğrencilerin ödevlerini yapmak veya satranç oynamak için kullandığı büyük yemek salonu, en görkemli salonuydu şüphesiz. Hogwarts'ın duvarları birçok şeye şahit olmuş, yüzyıllar boyunca da şahit olmaya devam edecekti.

Kavgalara şahit olmuştu bu duvarlar, sevgiye şahit olmuştu. Ağlayan acı dolu kalplere ve kan dolu ölümlere şahitlik etmiş yine de yıkılmamıştı.

Tabii bir de;

"Günün birinde hepinizin bize geleceğini biliyordum ama bu kadar erken olacağını da bekliyordum ehe."

"Georgie, biz bir harikayız çünkü dostum."

Aşkla ilgili toplantılara şahitlik ediyordu.

Hermione Seamus'un ve Harry'nin zoruyla ikizlere gelmiş ve onların önünde rahatsız bir şekilde oturuyordu. Geleceği gördüğünü iddia eden büyücülerin önünde oturuyormuşçasına gerilmişti hem de. Kardeşleri konusunda abilerinden yardım falan alacak değildi ya!

"Bakın, ben gerçekten bir şey istemiyorum çocuklar."

Fred bir profesör edasında marshmellowlu kahvesinden bir yudum aldı.-enfes bir tadı var-

"Seamus'ta uyguladığımız kıskandırma taktiğini unut Hermie. Ron'a bunu yapmayız."

"Kardeşlik gururumuz var anlarsın ya."

Noel tatili yaklaştığı için salon normal zamana oranla daha azdı. Harry artık noel tatillerinde Weasley evine gidiyor, orada daha çok mutlu oluyordu.

Herm yarı kızarmış yanaklarıyla ellerini masaya yasladı.

"Gerçekten alınmayın ama taktiklerinizi istemiyorum."

George göz kırptı ve muzipçe sırıttı.

"Biz kör bükücüyüz Herm. Aşkı göremeyenleri büküyoruz."

Seamus kıkırdayarak üçlüye baktı. Daha birkaç gün önce Hermione'nin oturduğu konumda o vardı. Ve kabul etmek istemese de ikizler büyük rol oynamışlardı. Belki de Ron'u odun olmaktan çıkarırlar diyerek Herm'i buraya sürüklemişlerdi. Masada sıcak kakaoların çıkardığı koku yayılıyor, dumanlar tütüyordu ve ortamı sıcacık yapıyordu.

George kolunu yanında oturan Seamus'a attı ve Herm'e bakmaya devam etti.

"Sonra peşimizde koşupta George abi bana yardım et diye ağlama ama."

Harry dahil herkes kahkaha atınca Hermione nasıl bir duruma düştüğünü düşünüp içinden sövüyordu. Tam cevap verecekti ki Dean'ın sesiyle hepsi kapıya döndü.