"Bana kalsa dönüp bakmazdım bir kez bile"
"Karım olsa bile, benden bir şey beklemeye hakkı olmayan kadın!!!"
"Zoruna mı gitti"
"Neden zoruna gidiyor!"
"Gözümde zaten bir ölüsün"
Her bir kelime güçlü zırhını delerken hissettiği acı öylesine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dide bulanan midesini baskısıyla, ağrıyan göz kapaklarını zar zor açarken o kadar zorlanmıştı ki ,bir an hiç açılmayacağını sandı. Uzanıp sehpada bulunan,telefonun saatine baktığında ,saatin dokuza geldiğini görünce, saatlerdir uyuyor olduğuna inanamadı.Bir ölü gibi, öğleden sonradan beri koltukta uyuduğu için bedeni de uyuşmuştu sanki.Hemen göğsünün üzerinde bulanan ,test kitabını alıp yere bıraktı.Çok zor bir şekilde bedenini koltuktan kaldırırken,bel ağrısından kendini ileriye doğru çekmek zorunda kaldı.
Aynı yerde saatlerdir yatmanın cezasını çekiyordu.Bacaklarını kendine doğru çekip esnetip,zar zor doğrulmayı başardığında,biraz kendine gelip açılmak için gerildi.Tüm kasları bu hareketle ağrımaya başlayınca ,kendine kızarak salondan çıkıp,banyoya yöneldi.
Elini yüzünü yıkarken ,bulanan midesini bastırmak için ağzını çalkaladı,buda yeterli gelmeyince ,dişlerini fırçaladıktan sonra, aynadaki aksine bakarken ne kadar solgun ve kötü göründüğünü fark edince, içinden kendi kendine kızdı. Bu hale geldiği için.
Gözleri sürekli kitap okuduğu için, kıpkırmızı olduğu gibi, şişmişlerdi de ,sıcak bir duşun iyi geleceğini düşünerek duş almaya karar verdi. Sıcak su üzerinden akıp giderken sanki tüm perişanlığı,akıp gitmeye başlamıştı.
Baya rahatlamış olarak banyodan çıktığında kendini biraz daha iyi hissediyordu ama çok çabuk yorulmuştu. Hem sıcak su hem de fazla duşun altında kalmak ,ruhuna iyi gelirken bedenine de çok iyi gelmiş uyku mahmuru halinden kurtulmuştu.
Dinlenmek için bornozu ile yatağa uzandığında sanki ,çok önemli bir şeyi unutmuş gibi, aklına bebeği gelince, gözleri utançla dolmuştu.Böylesine önemli bir varlığı ,görmezden gelerek belkide büyük bir günah işliyordu."Seni istemediğim değil" dedi kulaklarına ilişen fısıltıyla.Parmak uçlarını karnının üzerinde gezdirirken,incitmeden,kıyamadan, özenle sevip okşadı.Ne kadarlık olduğunu bile bilmiyordu.İlk bebeği ansızın gelmişti.
Aklı çok karışıktı.Şimdi Baran,a hamile olduğunu söylese ,okula devam etmesine karşı geldiğinde ne yapacaktı.Yeniden bu benim kaderim diyerek boyun mu bükecek miydi?.En azından tepkisini bilse ,öyle davranır ve hazırlıklı olurdu.Bu şekilde yalan söyler gibi hamileliğini saklayamazdı.En azından yapması gereken doğru buydu.Aralarında çıkacak yeni tartışmayı da ,kaldırmazdı.Gözlerini yumdu,derin bir nefes çekti.Yalan söylemeyecekti.
Usulca uzandığı yerden kalkıp dolabının önüne geçti. Bir tişört ve kocasının kendisine aldığı kot pantolon eline alıp giyinmeye başladı. Baran'ın bu saatte eve gelmeyeceğinden emindi... Giyinme işlemini tamamladıktan sonra odasından çıktığında ,hiç bu kadar sessiz gelmemişti bu ev. Ama şimdi oldukça sessizdi ve sevmemişti bu sessizliği.Şimdi konakta olsa Azize abla veya Reyhan,la zaman geçirirdi.Bir kez daha onları özlemle anıp.Mutfağa girdiğinde her zaman ,tek kaldığında olduğu gibi domates ve salatalık doğrayıp yanına biraz yeşil zeytin ekleyerek ,masaya doğru yürümeye başladı.Sandalyeyi çekip oturduğunda ,tabağına biraz tuz atarak yemeye başladığında,bir yandan hamile olduğunu kocasına nasıl söyleyeceğini düşünmeye başladı.Gözlerinin içerisine bakıp damdan düşer gibi "Ben hamileyim mi?"demeliydi.Aklına başka bir yolda gelmiyordu.Ne yapacaktı.Kocasının vereceği tepkileri düşünmeye başladı.Çok sevineceğini biliyordu.İlk bebeğini kaybettiğinde gözlerinde gördüğü hüzne şahit olmuştu.
