UNO - Una Kang Naging Akin (Short Story- Completed)

Chapter 9 - Missing

Idinaan ko si Uno sa school kinabukasan bago ako tumuloy sa opisina. Final exams niya ngayon.

"Here!" Inabot ko sa kanya ang isang paper bag ng huminto kami sa tapat ng school.

"What's this?" Tanong niya na sinilip ang laman nun.

"Snack and lunch mo para di ka gutomin, ok?"

"Tsk... para akong bata nito." Aniya ng pabulong.

"What?" Ako.

"Wala! Sabi ko thank you. Cge, bye." Paalam niya pero hindi pa umaalis at nakatingin lang sa mukha ko.

Napa-eyeroll ko. Haisst. Ngumiti ako sa kanya.
"O sige na nga, kiss na!" I pouted my lips on him. Napakamot siya ng ulo.

He gave me a peck on the lips. And got out of the car.

Tiningnan niya uli ako.

"Bye..." aniya at isinara ang pinto ng sasakyan.

"Bye, I love you!" Sigaw ko kasabay sa pagbagsak ng pinto ng sasakyan.

Napatakip ako ng bunganga. Nanlaki ang mga mata ko. Ohehmgee. Sabi ko I love you? It was out of nowhere I swear. Hindi ko sinasadya. Spur of the moment. Charot lang. Lumakas ang tibok ng puso ko.

Nilingon ko si Uno na huminto sa di kalayuan at parang me nakalimutan na bumalik. Kinabahan ako kaya ni-lock ko ang mga car doors on the drivers side.

Katok siya ng katok sa window kaya napilitan akong ibaba yun.

"O, me nakalimutan ka?" I tried to say in a casual tone.

Parang nag-iisip pa siya.

"Ano yung sinabi mo kanina?"

"Alin dun?" Napalunok ako.

"Yung huling sinabi mo bago ako lumabas."

Katahimikan. Nakakunot noo lng ako sa kanya.

"Ah, yung bang 'goodluck Uno?" I lied.

Nangunot rin ang noo niya.
"Goodluck ba yun?"

"Ano pa ba? Sabi ko nga..." goodluck Uno!" Ginaya ko ang tunog kanina pagkasabi ko ng 3 words na yun.

"Ah ok. Sige." Walang sigla niyang sabi at naglakad na papasok ng school.

Napahawak ako sa dibdib ng isara kong muli ang power window. Nag-drive na ako patungo sa office.

Later that day.
May hindi ako inaasahang bisita sa opisina.

"Mr. Lim!!!" Napatayo ako mula sa desk ko.

"Drop the formality Selene. Just call me Manuel." Aniya na nakangiti.

Kinabahan akong napatitig sa mukha niya. There's something familiar on his face that I can't hate. Bakit hindi ko maramdmang galit ako sa kanya.

Di ko pa siya napapaupo ay naupo na siya sa harap ng desk ko kaya napaupo na rin ako.

"I heard na pumapayag ka na sa alok kong kasal, is this true?"

He is charming man, I guess. Direct to the point.

"D-Do I have a choice sir?" Sabi ko.

Pinag-aralan niya muna ang mukha ko bago nagsalita.

"This is for your own good Selene, I promise you that. Your father and I planned and talked all about this."

Napapikit ako sa sinabi niya. How can it be good when I hated it. Pinigilan ko ang sarili kong magalit.