Yeni

Bölüm 15;Sürpriz

Biliyorum,bu bölüm biraz kısa oldu.Nedeni de işten yeni gelmiş olmam.Çok yorgunum ve ölesiye uykum var.Ama yinede bir bölüm yazdım.Bu bölümü nasıl yazdığımı ben bile anlamadım.Aslında bölüme başlamadan önce aklımda daha farklı fikirler vardı ama yazmaya başlayınca her şey değişti.Umarım beğenirsiniz.Ve bu bölüm kısa olduğu için yarın eğer vaktim olursa bir bölüm daha yayınlayacağım.Aslında bunun bir nedeni daha var 4.000 okumaya yaklaşmış olmam!Daha 2 ay öncesine kadar 10 okumam olduğu için seviniyordum.Ama şimdi...Okuyan,okuyupta yorum atan/atmayan,vote yapan/yapmayan herkese çok teşekkür ederim.Sizin sayenizde şuan çok mutluyum!Hemde çok fazla!Aslında bazen yazmayı bırakmayı düşünüyorum.Mesela ''Öne Çıkanlar'' bölümünde boktan hikayelerin üst sıralarda olduğunu görünce.(Yanlış anlamayın,kesinlikle iyi yazdığımı düşünmüyorum.Hatta ''Öne Çıkanlar'' listesinde çook severek okuduğum birçok da kitap var.Ama bazıları var ki o kadar mantıksız,saçma ve özensiz.İşte bu tarz hikayeleri görünce çok sinirleniyorum.)Bazende ''lan bu bölümü ne biçim yazmışım yaee'' diyince ya da en az milyon kez kontrol ettiğim bölümde yazım yanlışı görünce sinirleniyorum..Vote gelmeyince,yorum gelmeyince ya da kimse mesaj atmayınca.Ama şimdi düşünüyorumda,şuan bu hissettiğim şey için her şey değer.Gerçekten.Hayallerime bir adım daha yaklaşmış olduğumu görmek paha biçilemez sanırım.Bu nedenle hepinize çok teşekkür ederim.Hikayemi okuyan herkese minnettarım.

Bu bölüm ''yb ne zaman?'' diye soran nadir okuyucularımdan birine adanmıştır;@Metellica71

İyi okumalar...

''Benim çılgın bir sürtük olduğumu biliyorsun.

Onun gibi hissettiğimde ne istersem yaparım.

Tüm istediğim kontrolü kaybetmek.

Ama sen bunu gerçekten önemsemiyorsun.

...

Sen ''Hey,senin adın ne?'' dedin.

Bir bakış aldın ve ben şimdi aynı değilim.

Evet,sen ''Hey'' dedin.

Ve o günden beri,benim kalbimi çaldın ve suçlu  olan tek kişi sensin.

Evet bu gülümseme nedenim,bir süredir.

O günden beri her gün ve her şey bu doğruyu hissettirdi.

Ve şimdi,her şeyi tersine çevirdin.

Ve aniden sen istediğim her şey oldun.

Bu gülümseme nedenim.

...''

Avril Lavigne-Smile

Günün geri kalanını yatağımda kitap okuyarak geçirdim.Annem beni yemek için çağırdığında bile aşağı inmedim.Saate baktım.Neredeyse 5 saattir ''Kuğular Adası''nı okuyordum.Ve kitabı bitirmek üzereydim.Bu kadar süre kitap okumama rağmen bir gramcık bile sıkılmamıştım.Kitabın son sayfalarına yaklaştığımda aslında bu kitaba hiç başlamamış olmayı ve tekrar okuyabilmeyi diledim.Bu kitap kesinlikle ''muhteşem'' kelimesenin sözlükteki karşılığıydı.

Thomas ve Jane'in saf aşkı insanı o kadar derinden etkiliyorduki.Sonunda mutlu son olsa bile,bu iki aşığa üzülmekten kendinizi alıkoyamıyordunuz.

Kitabın kapağını kapattığımda bir hafta boyunca kitabın etkisinden çıkamayacağımı biliyordum.Hep böyle olurdu zaten.İçinde biraz acı olan bir film izleyeyim ya da kitap okuyayım sanki acı çeken karakter benmişim gibi üzülürdüm.Hatta bir keresinde çizgi film izlerken ağlamıştım.Bunu durdurmayı asla düşünmemiştim.Yani karakterlere bu kadar bağlanmayı.Sonuçta bu kadar derinden hissedebilmek beni ben yapan şeyin ta kendisiydi.