Yeni

Bölüm 21;Sorunlar

@kar_delen için...

"Yüzünden gözyaşlarının sel gibi aktığını hatırlıyorum.

Sana asla senin gitmene izin vermeyeceğimi söylerken.

Tüm o gölgeler neredeyse senin ışığını öldürecekken.

Senin bana "beni burada yanlız bırakma" dediğini hatırlıyorum.

Ama bunların hepsi öldü ve gitti.

Ve bitti bu akşam.

Sadece gözlerini kapat.

Güneş batıyor.

Sen iyi olacaksın

Şimdi kimse seni incitemez.

Gel gündüz ışığı,sen ve ben sağlıklı ve güvende olacağız.

Pencereden dışarı bakmaya cesaretin yok mu sevgilim?

Her şey ateşe verilmiş,kapımızın arkasındaki savaş gittikçe kızışıyor.

Bu ninniye tutun.

Müzik gitse bile,sadece gözlerini kapat.

..."

Taylor Swift-Safe And Sound(ft. The Civil Wars)

Televizyonu kapatıp kapatmamak arasında kaldım.Eğer televizyonu kapatsaydım hırsız onu fark ettiğimi anlayacaktı.Zaten televizyonu kapatmakta çok saçma bir fikirdi.Bu yüzden televizyonu kapatmaktan vazgeçtim ve kumandayı koltuğun üzerine bıraktım.Koltuğu kendime siper etmek için oturduğum yerden sessizce kalktım ve koltuk ile masa arasına çömeldim.Kalbim deli gibi çarpıyordu ve korkudan neredeyse altıma yapacaktım.

Acaba Ashley ona el hareketi çektiğim için beni öldürmeye mi gelmişti?

Telefonumu çıkardım ve 911'i tuşladım,ama aramadım.Biliyorum çok saçma ama aramak için biraz beklemek istedim.

Ya da içerdeki eğer Ashley ise bana yaptıklarının acısını çıkarmak için.

Masanın üzerindeki şamdana uzandım.Eğer içerdeki Ashley ise şamdanı kullanmak için tereddüt etmeyecektim.

Bir elimde şamdan diğer elimde de telefonumla emekleye emekleye salonun kapısına vardım.

Ve bu hiç kolay değildi.

Hole baktım.Karanlıktı ama gözlerim karanlığa alıştığı için boş olduğunu görebiliyordum.Parmak ucunda ilerleyerek holü geçtim ve mutfak kapısında durdum.The Vampire Diaries'deki gibi eğer bir vampir beni etki altına almadıysa içeride birinin olduğuna emindim.İçerideki şapşal bir şeyleri kırınca -muhtemelen bir tabak- düşüncem kendisi tarafından onaylandı.Telefonumu kaldırdım ve 911'i aradım.Hırsızın hiç mutfaktan çıkmayacağına dair salakça bir fikre kapılmış olmalıyım ki,telefonu kulağıma dayar dayamaz karşımda hırsızın ta kendisini görünce daha önce eşi benzeri görülmemiş bir çığlık attım ve geriye doğru sendeledim.

Ashley değildi.

-"Hey,sakin ol benim.Alex." dedi ve giriş kapısının yanındaki anahtara dokundu.Odanın aydınlanmasıyla yüzünü daha rahat görebildim.Yüzü tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkaramadım.Belki saat gecenin bir yarısı olduğu için belki de beynimin hatırlama bölümü hayatım boyunca  asla doğru olarak çalışmadığı için.

-"Ne?Hangi Alex?"

Yukarıdan ayak sesleri ve birinin adımı söylediğini duydum.

Annem.