Yeni

Bölüm 19;Bela

Kardeşim @meliiakcinn için.Tam bir yıl önce hikayeye başlarken seninle Facebook'ta konuşmuştuk ve sen daha yeni hikayeyi okuyorsun.Dört gündür bana durmadan mesaj atıyorsun yeni bölümü yazmam için.Ama hiçbir bölümümü beğenmemişsin.Lan sen nasıl arkadaşsın manyak,vazgeçtim lan ithaf falan etmiyorum.

Şaka bir yana sana bir bölüm ithaf etmesen olmaz.Katkını göz ardı edemem çünkü.Desteğin için teşekkür ederim.En çokta arkadaşım olduğun için.

''...

Benim ilk aşkım olmanı dilerdim.

Çünkü eğer benim ilkim olsaydın bebeğim,ikinci,üçüncü veya dördüncü aşkım olmazdı.

...''

Jennifer Lopez-First Love

Uyandığımda saat 7 olmak üzereydi.Herkes uyuyordu.Annem bile.Sabah ötmek için uyanan tavuktan bile erken uyandığını düşünecek olursak,bu çok...garipti.
Bir sebebim olmadıkça asla erken uyanmazdım.Ta ki bugüne kadar.Erken uyanmak için hiç bir gerekçem yoktu ama yinede uyanmıştım.Kafeye gitmem için daha çok vardı.Okula gitmeyecektim,çünkü hala kendimi iyi hissetmiyordum.Okula gittiğimi hayal ettim.Tekrar o kapıdan girişimi ve Ashley ile karşılaşmamı gözümde canlandırdım.Midem bulandı.

Acaba insanlar benim hakkımda konuşuyorlar mıydı?

Tabii ki konuşuyorlar,budala.

Benim hakkımda konuşmayacaklardı da kimin hakkında konuşacaklardı?Okula yeni gelen inek görünümlü kız,bir haftada neler yapmıştı?Tabii ya.İşte tam olarak bunu söylüyorlardı.Ortalığı karıştırıp onlara iyi malzeme vermiştim.Götüm asla beladan uzak durmazdı.Mutlaka birilerinin gözüne batar ve onlarla uzun sürecek bir rekabete girişirdim.Asla olaylar karşısında sessiz kalmazdım.Utangaçtım belki,ama haksızlığa ve birilerinin beni küçük görmesine dayanamazdım.Biri bana karşı kabadayılık yapacak olursa savaşçı prenses Zeyna'ya dönüşürdüm anında.Hep aynı hikaye,hep aynı son.Olaylar bittiğinde zarar gören hep ben olurdum.Brooklyn'de kıçımı koruyan biri vardı tabii;Adam.Yinede o bile tam olarak koruyamazdı.Bazen olaylar benim lehime gelişse de,olay üzerine birkaç gün düşünür ve yas tutardım.Sanırım çok ağır bir ergenlik dönemi geçirmiştim.Bunun başka bir açıklaması olamazdı.

Burada ise herşey çok farklıydı.İki yakın... arkadaşım vardı;Jennifer ve Riley(!).Jennifer ve Riley her ne kadar yakınımda olsalarda kıçımı koruyamıyorlardı.Hemde gerçek anlamda.Ashley neredeyse parti günü kıçıma tekmeyi basacaktı.Tamam,belki kelimenin tam anlamıyla tekmelemedi ama bana iyi bir tokat attı.Ve onlar buna engel olamamıştı.Çünkü Ashley...konrolsüzdü ve çok cesurdu.Kimse ne yapacağını kestiremiyordu.Yaptıklarının sonuçlarını biliyordu ama yinede yapacağı şeyden vazgeçmiyordu.Peki onu bu kadar gözü kara yapan neydi?Üzerine makarna dökmem mi?Şahsen biri benim üzerime makarna dökse,içeceğine ilaç koyup sonra onu kimsenin bulamayacağı bir yerde dövüp bırakmazdım.Kimse bunun için,bu kadar ileri gitmezdi.Peki o zaman neden?Aslında bir sebep biliyordum ama düşünmek istemiyordum.

Riley'di.

Sebebi Riley'di.Tuvalette ağlayışını hatırladım.Sırf benim ve Riley'nin arasında bir yakınlaşma ihtimali olduğunu düşündüğü için ağlamıştı.Bir ihtimal için.Demek ki Riley'i bu kadar çok seviyordu.Riley ile öpüştüğümüzü -hemde iki kere- duysa acaba ne yapardı?Jennifer'a Ashley'den korkmadığımı söylediğim o konuşma aklıma geldi.O ana zaman makinasıyla geri dönüp ağzıma sıçmayı diledim.Çünkü Ashley'den ölesiye korkuyordum.