K3 - Bedreigd

Benauwd ~ Klaasje

Kinderen, overal kinderen. De publieksjury is op bezoek. Normaal vind ik kinderen heel leuk, lief en grappig, maar nu kan ik er even niet tegen. Ik ben moe en kruip het liefst in mijn bed. Maar dat kan niet, overal zijn camera's en als ik me even afzonder heb ik meteen een cameraman aan m'n broek en gaan de programmamakers het natuurlijk uitvergroten en me neerzetten als Klaasje de kinderhater. Dus ik doe vrolijk mee, al ben ik vanbinnen aan het sterven.

Als de kinderen na het avondeten weg zijn, zucht ik opgelucht en plof op de bank. Lauren ploft naast me neer en kruipt dicht tegen me aan, zo dicht dat ik het er een beetje benauwd van krijg. Zo dicht liggen
Max en ik wel eens tegen elkaar aan, maar Lauren en ik zijn gewoon vriendinnen dus het is een beetje ongemakkelijk. Lauren aait zachtjes over mijn rug. Eigenlijk vind ik het best fijn en laat haar lekker haar gang gaan. Plots stopt ze met aaien en begint ze mijn nek te masseren, waarbij ze met haar handen steeds dichter bij mijn borsten komt. Als ze daar eenmaal is, krijg ik een benauwd gevoel. Ik spring op en zeg dat ik naar de WC moet. Een leugentje om bestwil noemen ze dat. Ik ren snel naar mijn slaapkamer, waar Suzan en Lisa gezellig zitten te kletsen. "Hey Klaas!" zegt Lisa. Het verbaast me dat ze zo aardig doet. "Hoi", zeg ik met enige aarzeling. "Ik pak even mijn jas en dan ga ik naar buiten hoor!" Het kan me niet schelen dat ze het raar vinden, ik heb gewoon even frisse lucht nodig.

Dit keer ben ik niet zo dom om het bos in te gaan en loop de weilanden in. Eenmaal een kilometer verwijderd van de villa durf ik stil te staan en om me heen te kijken. Wat is het hier lekker stil en wat een mooie omgeving eigenlijk! Ik blijf een tijdje staan en loop dan al neuriënd weer richting de villa. Ik negeer de opkomende hoofdpijn en stap flink door. Nog een klein stukje, motiveer ik mezelf.

Plots voel ik me duizelig worden en begin zwarte vlekken te zien. Ik ga snel zitten met mijn hoofd tussen mijn benen en wacht tot het minder wordt. Als de hoofdpijn wat gezakt ik loop ik terug naar de villa. Ik heb weer eens te weinig gegeten, maar ik kan gewoon niet anders. Sinds ik hier ben voel ik me zo ontzettend onzeker, dat het enige wat ik kan doen om nog een beetje controle te hebben over mezelf, is om super weinig te eten. En dat gebeurt ook, vanavond met de kinderen heb ik niks gegeten en niemand heeft het gemerkt. Ik was er toen trots op, maar nu vind ik het heel slecht van mezelf. Ik had zelfs beloofd aan Josje om ermee te stoppen! Anders zou ze me wegsturen, naar een dokter. Dat wil ik echt niet! Dan ben ik én mijn K3 droom kwijt én alle controle over mezelf kwijt.

Ik stap de villa in en merk nog snel op dat Kristel me met een bezorgde blik na kijkt.