K3 - Bedreigd

Duidelijkheid ~ Josje

Na de laatste repetitie van vandaag loop ik naar buiten met een koffie in mijn hand. Wat is het niveau van sommige kandidaten dramatisch slecht. Van Marthe bijvoorbeeld had ik het echt niet verwacht. Ze was mijn favoriet in de auditie, waar ze oprecht heel goed zong en danste. Tijdens de bootcamp lijkt het alleen maar slechter te worden. Waar ik er eerst achterkwam dat ze het eetprobleem van Klaasje veroorzaakte en mensen tegen Klaasje opstookte, lijkt ze nu steeds eenzamer te worden en zich meer en meer terug te trekken. Klaasje zong ook niet al te best en zag er nogal moe en aangeslagen uit.

Ineens valt het me op dat Marthe even verderop in het gras voor zich uit zit te staren. Ik dacht dat alle kandidates binnen in de kleedkamer zaten, maar blijkbaar zijn er ook die wat rust nodig hebben tussen de spannende repetities en optredens door. Heel begrijpelijk, ik zat er tijdens K2 zoekt K3 zelf ook af en toe mega hard doorheen. Vanaf de krakkemikkige tuinstoel waarop ik zit staar ik naar Marthe, die me niet lijkt op te merken en helemaal in gedachten verzonken is. Het valt me ineens op dat ze wel heel ongelukkig kijkt en ik besluit een praatje te maken. "Hey, Marthe! Hoe gaat het?" vraag ik in een poging om Marthe weer op te vrolijker. Als ze niet direct reageert, besluit ik naast haar te gaan zitten. Ik sla vriendschappelijk een arm om haar heen en voel haar helemaal verstijven. Ik schrik ervan en laat haar los. "Gaat het wel? Je hoeft niet zo van me te schrikken hoor!" zeg ik zachtjes. Marthe kijkt op, recht in mijn ogen. Ik kan de angst van haar gezicht aflezen en begrijp direct dat er iets goed mis is. "Het gaat goed" zegt ze zwakjes, maar elke gek kan zien dat dat niet zo is. "Marthe, je kan gewoon praten hè, wat er ook is. Mis je thuis, ben je zenuwachtig voor straks? Allemaal heel begrijpelijk hoor" zeg ik in een poging om haar aan het praten te krijgen. "Nee, dat is het niet. Ik kan het echt niet zeggen." mompelt Marthe. Dit wordt lastig, als ze niet zegt wat er is kan ik haar ook niet helpen. We zitten een tijdje stil naast elkaar, terwijl het zonnetje langzaam begint te schijnen. In de verte zie ik Lauren ineens verschijnen met een jaloerse blik op haar gezicht. Vreselijk toch, die enorme concurrentie bij die meiden onderling. Naast me zie ik Marthe weer verstijven. Wat gek, ik dacht dat zij en Lauren het toch best goed met elkaar konden vinden. "Heeft het iets met Lauren te maken?" vraag ik in een laatste poging om iets uit Marthe te krijgen. Tot mijn verbazing knikt ze.

"Ik, euh, ik ben met Viktor naar bed geweest. Je weet wel, de zoon van Gert. Hij dwong me, ik, ik.. ik wilde het echt niet. Het was vreselijk. Lauren heeft dat op de een of andere manier gezien. Nu dreigt ze dat door te vertellen als ik goed mijn best doe om in K3 te komen. Ik moet van haar vals zingen en niet mijn best doen, omdat zij dan meer kans maakt om in K3 te komen." Marthe vertelt dit in een tempo dat verraadt dat ze hier al veel mee bezig is geweest in haar hoofd. Jemig, ik heb het zo met haar te doen. Alle Verhulsten zijn hetzelfde. "Lieve Marthe, ik ga hier werk van maken. Lauren komt sowieso niet in K3 en jij mag vanaf nu gewoon weer volop je best doen. Geniet er maar van, je maakt zeker een goede kans om in K3 te komen."