K3 - Bedreigd

Spijt ~ Klaasje

"Klaasje! Joehoe! Kom eens!"
NEE, denk ik meteen, GA ALSJEBLIEFT WEG. Helaas is zeggen wat ik denk voor mij niet de normaalste zaak van de wereld en loop ik gewillig de kant op waar de stem vandaan komt. "Hèhè, gekkie, daar ben je eindelijk. Ik wacht al uuuuren. Ik wilde je alvast succes wensen vanavond, je gaat knallen met Hanne en Suzan!" Lauren heeft een ondeugende blik in haar ogen en die bevalt me niet zo. Sinds de seks vind ik het super ongemakkelijk om bij haar in de buurt te zijn. Ik was vlak erna helemaal in de war en ben even naar buiten gevlucht, waar ze me natuurlijk meteen is komen opzoeken. "Het was leuk net hè" praat Lauren verder. Ik slik. Ik had nooit van mezelf verwacht dat ik ooit met iemand naar bed zou gaan zonder dat ik verliefd op diegene was en zeker niet met een vrouw. Maar het is me duidelijk dat het me alleen ging om de seks en dat de liefde ontbrak, het was een manier om mijn heimwee naar Max te verminderen. Ik voel me er schuldig over en durf Lauren de waarheid niet te zeggen, namelijk dat ik niet verliefd op haar ben. "Lauren, ik ga wandelen." "Oh gezellig, laten we gaan!" "Nee, Lau, ik ga alleen. Ik moet nadenken."
Ik laat Lauren beduusd achter.

Half struikelend ren ik weg, richting het bos. Als ik zeker weet dat Lauren me niet achtervolgt, begin ik rustig aan te joggen en na een tijdje durf ik zelfs weer normaal te lopen. Uitgeput ga ik even op een boomstronk zitten. Ik sluit mijn ogen en snuif de geur van het bos op. Op mijn huid voel ik een paar zonnestralen die zich door het bladerdek heen hebben weten te bewegen. Ik adem diep in en uit en dan plots gaat er een schok door mijn lijf. Ik besef dat ik al jaren niet meer zo gelukkig ben geweest als nu, hier in het bos, zonder mensen om me heen. Natuurlijk mis ik Max, maar we zien elkaar maar zo weinig dat ik mijn behoefte aan liefde door andere mensen moet laten stillen. Zoals Lauren. Arme Lauren, ik heb haar zoveel hoop gegeven en nu moet ik haar gaan teleurstellen. Het zal altijd ongemakkelijk tussen ons blijven en dat besef ik me nu pas echt. Het was een stomme actie om met haar het bed in te duiken, helemaal omdat zij het ideale K3'tje is en als ik al in K3 kom, zal het zeker weten met haar zijn.

Plotseling hoor ik geritsel achter me. Ik schrik en krijg meteen een déjà-vu van het incident met de vader van Marthe. Gelukkig is de bron van het geluid dit keer een vogel.