Dersler bitmişdi.Dünden sonra Serdar bu gün de gelmemişdi.Artık eve gidiyorduk.Evet Zeynepin dedikleri doğru ola bilirdi.Yani neden hemen kötü düşünüyorum ki?Hem kötü haber çabuk yayılır diyolar...Aynen.Kendine gel Günay.Bir şey yok.Iyi Serdar.Yani İNŞALLAH ...
"Hey Günay,telefonun çalıyor.Kızım daldığın rüyadan geri dön".Evet Zeynepin sesi beni hayal dünyamdan dünyaya itti."Telefon?Ha evet..."
Telefonuma baktığımda ellerim esti."Serdar arıyor"
"Açsana ne bakıyorsun"
Kafamla tamam işareti yaptıktan sonra ellerim eserek telefonu açdım.
-Efendim.
-Şey Günay.Ben Serdar.
-Biliyorum.Numaran kayıtlı bende.
-Ha tamam.Buluşmamız gerek...
-Neden?
Onun şapadanak sorduğu bu soruya hiç duraksamadan nasıl cevap verdiğimi anlamdım.
-Bak söyleyemem.Yani telefonda konuşacağımız bi şiy değil."Angel" kafeyi biliyor musun?
-Hayır.Ve gelemem.Annem bekliyor.
-Ben izin aldım.
-Nasıl? Ne izni?Ne dedin ki?
-Gelince konuşuruz.Yeri bilmediğini dedin.Konum atıyorum.Ordan bakarsın ve lütfen gel.
-Tamam.
Telefonu kapatdıktan sonra Zeynepin soru fışkıran gözlerine bakmadım bile.Heyecan basmıştı.Artık karakterindeki emrivakiliği haber vermekle bastırmalıydı.Sora bilirdi.Ama gel dedi.Eveet.Tamam.Lütfen de dedi.Ama annemden izni nasıl almışdı?!Kafamda çok soru vardı.Ve hepsinin cevapa kavuşması için çabuk dediği kafeye gitmeliydim.
"Konuşmamız lazım dedi ve beni kafeye çağırdı."dedim Zeynepe ve koşarak ayrıldım ordan."Annen?" diğe arkamca bağırdı."İzin almış"dedim.Şaşırdı tabiii...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERAY (Tamamlandı)
RomantikSeray bir isim,evet.Ama bu bir inadın ismi.Bu bir başarının ismi.Günay isimli bir kızın mimarlık okuması ve sonra ölümcül hastalığa yakalanmasıyla gelişen olaylar onun inadının sonda başarıya dönüşerek bu dünyadan bir iz koyarak gitmesiyle sonuçlanı...
