SERAY (Tamamlandı)

Universitede 2.gün(4.kısım)

Bu gün yeni bir güne başlıyoruz. Zeyneple durakta buluşup birlikte  gideceğiz.Ama önce hazırlanmam  gerek. Saçlarımı  düzleştirdim.Şimdilerde moda olan kısa paça skinny jean giyindim.Üstüne beyaz bir T-shirt, boynuma beyaz bir bandana ve krem rengi topuklu ayakabılarım.Evet hazırım.
-Kızım, geç kalıcaksın.
-Tamam,gidiyorum, anne.
Koridordakı  aynada kendime baktım ve çantamı aldım.
-Anne çıktım ben.
-Bekle kızım. 
Anneler işte.Dua okuyup  yüzüme üfledi ve:
-Allah zihin açıklığı versin.Dikkatli  ol.Hadi bakalım git şimdi.

Hızlı adımlarla çıktım.Geç kalmıştım.Bu sırada telefonum çaldı.Zeynepdi.Redd etdim.El salladım.Artık durağa gelmiştim.Zeyneple görüştük ve birazdan universitetin karşısındaydık.İçeri girdik ve Serdar koridordaydı.Kafasıyla bizi selamladı. 
-Sana söylemişytim.
-Ne?
-Hoşlandı işte...
Zeynepe gözlerimi deviridim.Hayır olamazdı.Arkadaş takıntısı diye iç sesim haykırıyordu.
Birazdan ilk derse girdik.Evet ders bitti ve teneffüstü.Yine kafetaryaya indik.Ben hamburgere doyamam.Tabiki de bir hamburger ve kola aldım.Zeynep de aynısından.
-Bak Günay. İkinci gün.Evet daha erken ama Serdar ...
-Ya Zeynep bu konuda konuşmak istemiyoruuum.
-Yok kızım onu demiyorum.
-Ne diyosun peki?Aa konuşma bu konuda-dediğimde kaşlarıyla bana bir şey anlatmak istediğini fark etdim.Sonra birden:
-Otura bilir miyim kızlar?-sesi beni arkamdakı kişiyi görmem için uyardı.Bu Serdar'dı.Kahverengi gözleri ile mütevazi bir şekilde bana gülümsüyordu.Ben cevap veremediğimi fark edince Zeynep devreye girdi.
-Tabi.Buyur.
-Teşekkürler.
-Nasılsın?-Zeynep gayet rahattı.
Serdar da aynen.Gülümsedi ve:
-İyi.Sen? -diye hemen karşılık verdi.Bu ortamda utanan yalnız ben miydim? Hadi ama...
-Sen nasılsın Günay?Günay dı değil mi?-aniden gelen soru iç sesimi susturdu.Beklemiyordum.
-Şey,ben mi?Evet Günay.İyi.Yuvarlanıp gidiyoruz işte.
Çok mu samimi olmuştu?
-Bence mimarlık seçmen doğru karar olmuş.
-Ben mi?
-Evet sen.
-Neden böyle düşündün ki?
-Dün mimarlığı çok güzel açıkladın.Etkilendim doğrusu.
Ya hafiften kızarıyor muydum?Kendine gel Günay...
-Şey,mimarlığı seviyorum.Bu işe bağlıyım.Ünlü mimar olmak hayalim.Gerçekten de bu işi yeteneği olanlar seçmeli bence.Ya çok mu konuştum?
-Yo,hayır.Devam et lütfen.
-Öyle işte.Mimarlık göz zevkine hitab etmeli bence.İşini severek  yapmak en önemli şey.
-Aynen.
Zeynep dışlanmıştı galiba.Ama baya memnundu halinden.Bizi izlemek ona zevk veriyordu.
-Günay yarın bir mimarlık sergisi var.Ben araştırıyoum böyle sergileri ve izlemeğe gidiyorum.Sen de gelir misin?Hem zaten yarın cumartesi.Uygun mu?

Serdar çok ani soruyor.İnsan bir alıştırma yapar ama.Bu ne? Ne diyeceğim şimdi?
-Tabi gelir.Neden olmasın?! Değil mi Günay?
-Şey...Bilmem ki.
- Tamam o zaman.Yarın görüşürüz.Haberleşiriz.Telefon numaranı verir misin?
Ya her şey benim  haricimde gelişiyordu.
-Ben veririm. -Zeynep araya girdi ve numaramı hemen verdi.
-İstersen sen de gel Zeynep?
-Yok hayır benim işlerim var sabah için.
-Tamam.Ben gideyim.
Serdar gider-gitmez Zeynepe döndüm.
-Ne yaptığını zann ediyorsun sen?
-Fena mı? Güzel bir cumartesi olur sana da.Hem kariyerin için önemli.
-E o zaman sen niye gelmiyorsun?
-İşlerim var dedim ya.Alış-veriş yapıcam annemle.Tamam mıyız?
-Yalnızca kariyerime bir katkısı olur diye kabul ediyorum.
-Tabi ya kariyer...
-ZEYNEEP...

                 ↗
              ↗
Serdar↗

Günay↗