Seray bir isim,evet.Ama bu bir inadın ismi.Bu bir başarının ismi.Günay isimli bir kızın mimarlık okuması ve sonra ölümcül hastalığa yakalanmasıyla gelişen olaylar onun inadının sonda başarıya dönüşerek bu dünyadan bir iz koyarak gitmesiyle sonuçlanı...
Bu gün yeni bir günebaşlıyoruz. Zeynepleduraktabuluşupbirlikte gideceğiz.Ama öncehazırlanmam gerek. Saçlarımı düzleştirdim.Şimdilerde moda olan kısapaça skinny jean giyindim.Üstüne beyaz bir T-shirt, boynuma beyaz bir bandana ve krem rengitopuklu ayakabılarım.Evet hazırım. -Kızım, geç kalıcaksın. -Tamam,gidiyorum, anne. Koridordakıaynada kendimebaktım ve çantamı aldım. -Anne çıktım ben. -Bekle kızım. Anneler işte.Dua okuyupyüzüme üfledi ve: -Allahzihinaçıklığı versin.Dikkatli ol.Hadi bakalım git şimdi.
Hızlıadımlarla çıktım.Geç kalmıştım.Bu sırada telefonum çaldı.Zeynepdi.Redd etdim.El salladım.Artık durağa gelmiştim.Zeyneple görüştük ve birazdan universitetin karşısındaydık.İçeri girdik ve Serdar koridordaydı.Kafasıyla bizi selamladı. -Sana söylemişytim. -Ne? -Hoşlandı işte... Zeynepegözlerimideviridim.Hayır olamazdı.Arkadaş takıntısıdiye iç sesim haykırıyordu. Birazdan ilk dersegirdik.Evet ders bitti ve teneffüstü.Yine kafetaryayaindik.Benhamburgere doyamam.Tabiki de bir hamburger ve kola aldım.Zeynep de aynısından. -Bak Günay. İkinci gün.Evet daha erken ama Serdar ... -Ya Zeynep bu konudakonuşmak istemiyoruuum. -Yok kızım onu demiyorum. -Ne diyosun peki?Aa konuşma bu konuda-dediğimde kaşlarıyla bana bir şey anlatmakistediğinifark etdim.Sonra birden: -Otura bilir miyim kızlar?-sesi beni arkamdakıkişiyigörmem için uyardı.Bu Serdar'dı.Kahverengi gözleri ile mütevazi bir şekilde bana gülümsüyordu.Ben cevapveremediğimifarkedinceZeynepdevreye girdi. -Tabi.Buyur. -Teşekkürler. -Nasılsın?-Zeynepgayetrahattı. Serdar da aynen.Gülümsedi ve: -İyi.Sen? -diye hemen karşılıkverdi.Bu ortamda utanan yalnız ben miydim? Hadi ama... -Sen nasılsın Günay?Günay dı değil mi?-aniden gelen soru iç sesimi susturdu.Beklemiyordum. -Şey,ben mi?Evet Günay.İyi.Yuvarlanıp gidiyoruz işte. Çok mu samimi olmuştu? -Bencemimarlıkseçmen doğru karar olmuş. -Ben mi? -Evet sen. -Neden böyle düşündün ki? -Dün mimarlığı çok güzel açıkladın.Etkilendim doğrusu. Ya hafiften kızarıyor muydum?Kendine gel Günay... -Şey,mimarlığı seviyorum.Bu işe bağlıyım.Ünlü mimarolmak hayalim.Gerçekten de bu işiyeteneği olanlar seçmelibence.Ya çok mu konuştum? -Yo,hayır.Devam et lütfen. -Öyle işte.Mimarlık göz zevkinehitabetmeli bence.İşini severekyapmak en önemli şey. -Aynen. Zeynep dışlanmıştı galiba.Amabayamemnundu halinden.Bizi izlemek ona zevkveriyordu. -Günay yarın bir mimarlıksergisivar.Ben araştırıyoum böyle sergileri ve izlemeğe gidiyorum.Sen de gelir misin?Hem zaten yarın cumartesi.Uygun mu?
Serdar çok ani soruyor.İnsan bir alıştırmayaparama.Bu ne? Ne diyeceğim şimdi? -Tabigelir.Neden olmasın?! Değil mi Günay? -Şey...Bilmem ki. - Tamam o zaman.Yarın görüşürüz.Haberleşiriz.Telefon numaranı verir misin? Ya her şey benim haricimde gelişiyordu. -Ben veririm. -Zeyneparaya girdi ve numaramı hemen verdi. -İstersen sen de gel Zeynep? -Yok hayır benim işlerim var sabah için. -Tamam.Ben gideyim. Serdar gider-gitmez Zeynepe döndüm. -Ne yaptığını zann ediyorsun sen? -Fena mı? Güzel bir cumartesi olur sana da.Hem kariyerin için önemli. -E o zaman sen niye gelmiyorsun? -İşlerim var dedim ya.Alış-veriş yapıcam annemle.Tamam mıyız? -Yalnızca kariyerime bir katkısı olur diye kabul ediyorum. -Tabi ya kariyer... -ZEYNEEP...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
↗ ↗ Serdar↗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.