SERAY (Tamamlandı)

Ömrüm

Serdar'dan
Aylar geçmişti.Günay daha çok unutkan olmuşdu.Evet doktora gidiyorduk ama yine de ameliyat gerekiyordu.Onun kazandığı projenin binası inşasına başlamıştı.Bize bir kaç aya inşasının tamamlanacağını demiştiler.Bekliyordu.Açılışı karım yapacaktı.Muhteşem bi duygu olmalı.Zaten hevesliydi de.Konuşma da yapacaktı.Şimdiden hazırlamıştı hatta .Ben de projesini incelemiştim.Çok güzel bir okul olacaktı.Ve bu gün bir mediaya Günayın başarılarını öğrenmek ve ondan röpörtaj almak için gidecektik.Çok heyecanlıydı.Hazırlanıyordu.Bir azdan çıkacaktık.Cool tavrını ortaya koyacak bir elbise giyinmişti.Siyah bir elbiseydi."Röpörtaj için abartılı değil değil mi?" Diye sormuşdu."Asla.Çok güzel olmuşsun" demişdim.

Çıkıyorduk.Arabayla mediaya gittik.Röpörtajı alacak olan kişinin sekreteri bizi karşıladı."Hoş geldiniz.Buyurun." dedi.İçeri geçtik.
"Bir şey alır mısınız?"
"Ben bir kahve alırım.Sade" dedi Günay.
"Ben istemem teşekkürler"
Kızımızı anneannesinin yanına bırakmıştık."Heyecaanlıyım."
"Korkma başaracaksın."😊😊😊
Tamam kahvenşm gelmişti.Sonra röpörtajı yapacak kişi geldi."Merhaba ben Mert.Röpörtajı ben yapacağım."
El verip görüştük ve tanışdık."E o zaman vakit kayb etmeyelim.Başlayalım." dedi.Sonra tüm ışıklar,monitorlar Günaya ve Merte yönelmişdi.Mert gençti.Hatta yaşıttık.Ve giriş yaptı.
-Merhaba sayın seyirciler.Bu gün kendi azmi ve inadıyla ünlü PolaCe şirketinin projesinde birinci yere çıkan Günay Selimliyle birlikteyiz.
Onaunla güzel bir röpörtaj yapacağımızdan eminim.Merhaba Günay nasılsın?
Heyecanlıydı."İyiyim teşekkürler siz?" Diye karşılık verdi."İyiyim.Zaman kayb etmeden sorumuza geçelim.Hakkında okumuşdum.Başarılı gençsin.Bunu kime borçlusun?"
Yutkundu.Heyecan bastırmışdı.
"Bana ailem destek oldu hep.Onların desteğiyle üniversiteyi kazandım.Orası çok güzeldi.Muhteşeemdi.Sonra eşimle Serdar Selimliyle tanışdım.O hayatımı nurandırdı.-bunu dediğinde bana aşkla baktı.-O destek olmasaydı bu yarışı da kazanamazdım.Evet çok zor zamanlar geçirmişdik.Ama iyi atlatıyoruz.Bu kazanç da bana sonraki umud oldu.Başardıöıma seviniyorum.Zaten binanın inşası da başlamış.Çok mutluyum. "
"Hayat felsefen ne peki?"
Bana baktı."Serdar.Sevmek sevilmek ve destek.Her insan bunları yaşamalı..." Canımın içi.Sevdiğim benim.
Röpörtaj bitti.Eve gitdik.Anneannesiyle baya eğleniyordu Aygün.
-Nasıl geçti kızım?
-Süper.Ben üstümü değişeyim.Sonra bol bol anlatayım.
-Tamam kızım git.
-Serdar oğlum konuşa bilir miyiz?
-Tabi
-Doktorlar ne diyor?
-Aynı.Tümör büyüyor. 2 ay sonra ameliyyat ola bilirmiş.Ama riskli.
-Tamam oğlum.İşine bak.
Yanından ayrıldığımda bu sözlerin beni incitmesiyle yalnızlığa kapılmıştım...Ömrüm olmuş o...

2 ay geçti...
Günay'dan
Artık hazırdı projem.Bu hafta açılış olacaktı.Allahım heyecan öldüre bilir.
Serdar geldi."Canım az önce Ferit bey aradı.Bizi hastaneye çağırdı.Hazırlan" dedi.Niye?Sorumu içinde boğdum."Tamam".Hazırlandık.Çıktık.Doktorun odasına girdik.
-Buyurun.Hemen konuya geçeceğim.Bu çarşamba hemen ameliyyat olmalısınız.Az önce sizin doayanıza bakıyordum.Gecikmemeli.Riskli ameliyyat.100de 70 oran başarıcağız.Ama yine de risk var.
-Yani öle bilirim...-diye sordum korkarak.
-Söylemek acı ama...
Sustu.Zaten susmak iyi.Benim hastalığıma her zaman sustuğum gibi.
-Ameliyyat olmayacağım.Perşembe  gününe erteleyin...
-Nasıl?
-Çarşanba açılıştayım.Ölüm şansı var.Ben bunu göze alamam.O açılıştan sonra ameliyyat olurum.Perşembe...
-Hayır.Riskli.-dedi doktor.Göze alacaktım riski.
-Perşembe olucam.o kadar.-deyip terk ettim odayı.Arkamca geldi Serdar.
Serdar'dan
"Günay bekle."
Durdu.Ameliyyatı erteleyemezdi.
"Bak ne diyeceğini biliyorum.Bizim bir kızımız var diyeceksin.ben varım diyeceksin.Yapma bizi düşü diyeveksin ama unutma 2 yıldır bekliyorum o anı o günü.Ölmeyeceğim.Bırakmam sizi.Ameliyyatı perşembe olacağım."
"Diyeceklerimi doğru bildin.Ama lütfen."dediğimde parmakları susturdu beni."Yaşayacağım" dedi.İNŞALLAH...