The Demon Prince

<^> 15 <^>

p.o.v Wynnie

Toen ik gisteren terug in mijn kamer kwam lag er een briefje op de grond. Het raam was gebroken en er lag nog wat touw op de grond. Ik raapte het briefje op en schrok me rot. Er stond dat de elven mijn broer en mij eigenlijk hadden ontvoerd. Maar ik was er nog... dus dan zagen ze Dacey aan voor mij.

Ik was naar mijn vader gerend en had het hem verteld. Hij was woest. Hij had niet eens gevraagd waarom Dacey bij mij was maar dat vond ik beter. Zolang hij niets wist zou er niets gebeuren met haar.

Toen hij het wist was ik naar Zinerva gerend en had het haar verteld. Ze was geschokt en zit nu alleen nog maar in haar kamer. Ze eet bijna niets en drinkt ook bijna niets.

Ik zit nu in mijn vader werkkamer. Mijn broer is nu een dag weg en hij is echt gestrest. Hij ijsbeert heen en weer door de kamer terwijl zijn twee raadgevers en hoofd van de wachters toekijken. 'Hoe krijgen we ze terug' vraagt hij mijn vader opeens.

'Oorlog verklaren' zegt hoofd van de wachters, Keen.

'Nee' zegt mijn vader, 'dan doden ze mijn zoon meteen idioot!'

'We kunnen beter gaan praten in het huisje op de grens' zegt Kunsgnos, de oudste raadgever.

'Daar gaan ze vast niet mee akkoord' zegt mijn vader hoofschuddend.

'We kunnen een boodschapper sturen' zegt Morfran, de jongste raadgever.

'Dat is wel een idee' zeg ik.

Mijn vader knikt langzaam. 'Dan schrijf ik een brief met vragen wat hij wil van ons' zegt mijn vader.

Hij gaat achter zijn bureau zitten en begint heftig te pennen. 'Sire' zegt Kunsgnos.

'Ga' zegt mijn vader.

Ze buigen diep en gaan alle drie weg. Ik blijf in de stoel zitten. 'Vader' zeg ik, 'als het vrede geeft wil ik wel gaan.'

'Nee' zegt hij, 'dat sta ik niet toe! Jij blijft hier!'

'Zoals u wilt vader, ik ga nu wel naar lady Zinerva.'

Ik sta op maar kan nog niet weg. 'Waarom is zij er eigenlijk zo kapot van' vraagt hij. 

'Dacey en Zinerva zijn goede vrienden, en.... Weylyn heeft misschien zijn koningin gevonden.'

Zijn hoofd schiet omhoog. 'Serieus?'

'Ja.'

'Waarom heb ik dat niet gemerkt?'

'U zag niet dat Weylyn naar haar keek. Hij deed het onopvallend. Natuurlijk zag ik het wel. Niets ontgaat mij vader.'

'Mmh, kun je haar hier brengen?'

'Zoals u wilt, maar verwacht dat ze bang is voor u. Dat is iedereen hier vader.'

Hij knikt. Ik loop de kamer uit en nar de kamer van Zinerva. Zachtjes klop ik op de deur. 'Zinerva' vraag ik, 'ik ben het.'

'Kom maar' hoor ik haar snikken.

Ik open de deur en loop naar binnen. Zinerva zit in elkaar gedoken voor de ramen. 'Zinerva' zeg ik geschrokken.

Ik ren naar haar toe en omhels haar. 'Wat is er?'

'Dacey is weg, dat is mijn schuld!'

'Dat is niet jouw schuld, dat hebben de elven gedaan! Kom, mijn vader wil je zien.'

Ze kijkt me met betraande wangen aan. 'Waarom' snikt ze.

'Misschien heb ik hem verteld dat Weylyn je leuk vind. Hij wil gewoon praten denk ik.'

Ze knikt, staat op en loopt de badkamer in. Ik sta ook op en na een paar minuten komt ze terug lopen. Ze heeft haar gezicht gewassen en haar haren opnieuw gedaan. 'Laten we dan maar gaan' zegt ze.