The Demon Prince

<^> 22 <^>

p.o.v Zinerva

Dacey en Weylyn zijn al langer dan een week ontvoerd. ik hoop dat ze oké zijn. De koning wil me niets vertellen over hun toestand. Hij zegt zelf ook niet te weten hoe ze eraan toe zijn.

Maar hij probeert nu een deal te sluiten met de elfenkoning. Maar dat gaat heel erg moeilijk. De elfenkoning is niet zo makkelijk in deals sluiten. Maar wat de deal precies is, dat wil Wynnie niet tegen me zeggen.

Ik ben weer in mijn kamer waar ik eigenlijk de hele tijd ben. De koning heeft het bal natuurlijk al afgeblazen en heeft de anderen naar huis gestuurd. Ik blijf hier tot Dacey en Weylyn terug zijn. Van de koning heb ik een ander dienstmeisje gekregen. En ik heb hem gevraagd om mijn familie hierheen te vragen.

Er word op mijn deur geklopt. 'Binnen' zeg ik.

De koning komt de kamer inlopen. Ik spring snel op en maak een reverence. 'Niet doen' zegt hij, 'zo verspil je tijd.'

'Hoe bedoelt u' vraag ik verbaasd.

'Je familie is zo hier. Ze zijn er over tien minuten. Dus wilde ik je naar de troonzaal brengen.'

Ik loop achter hem aan naar de troonzaal. Als we daar zijn komt Wynnie naar me toe. Ze omhelst me. Dan hoor ik iets achter me rennen. Ik draai me om en Kenadie vliegt in mijn armen. Ik knuffel haar stevig en kijk op naar mijn ouders en andere zusjes. Cessily weet waar ik ben door mijn geluid. En ze kijkt recht naar me. Ik laat Kenadie los en loop naar hen toe. Eerst knuffel ik mijn ouders voordat ik Murron even kort omhels en daarna Cessily.

De koning is ondertussen op zijn troon gaan zitten. Mijn ouders en de rest buigen diep voor hem. Ik help Cessily zodat ze niet valt. 'Welkom op het paleis' zegt de koning.

'Dank u Sire' zegt mijn vader.

'Het is lang geleden lord Condon' zegt de koning.

Mijn vader glimlacht en knikt. 'Dat is het zeker Sire.'

'Het is jammer dat ik jullie hier moest laten komen om de meest vervelende reden.'

Mijn ouders knikken. 'Dat is het inderdaad Sire' zegt mijn moeder.

Ik wilde jullie graag hier hebben omdat ik van plan ben om aan te vallen en mijn zoon en jullie dienstmeisje terug te halen.'

Mijn ouders en ik knikken. Cessily is ondertussen voor me komen staan. Ik houd mijn handen op haar schouders zodat ze weet dat ik er voor haar ben. 'Ik zal' begint de koning weer, maar hij kan zijn zin niet afmaken omdat er een bediende binnen komt rennen. Hij maakt snel een buiging en geeft een brief aan

'Het spijt me' zegt de koning, 'dit is belangrijk.'

'We begrijpen het Sire' zegt mijn vader.

De koning opent de envelop en leest de brief. Ergens halverwege begint hij te fronsen. Hij kijkt op. 'Is Dacey een mens?!'