" Daddy " ft. Niall Horan

~ 8 ~. (Mini)

Heyyyy guys,

Hier is een mini stukje, omdat ik het niet meer bij het vorige of volgende hoofdstuk kan voegen heb ik een stuk van het vorige hoofdstuk eerst gezet. Maar er zal snel een nieuw hoofdstuk komen :) . Ik ben benieuwd wie dit voorstukje überhaupt leest, comment 'loved you first' als je het leest :)

X

'Mag ik Nuria een keer zien?' Vraag ik meteen als ik Niall weer in de keuken vind. 'Wil je dat echt?' Vraagt hij verbaasd. Ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan. 'Waarom zou ik dat niet willen?' Hij kijkt even naar de grond en dan weer naar mij. 'Laat maar. Ik kan haar wel vragen of ze deze week een keer hierheen kan komen.' Ik glimlach tevreden naar hem. 'Mooi zo.' Nog steeds voelt het ik om een of andere reden nog niet helemaal goed. Ik negeer het gevoel en pak een restje lasagne van gisteren uit de koelkast. 'Mag ik dit als avondeten eten?' Ik krijg een goedkeurend geluid van Niall te horen, en loop met de lasagne naar mijn kamer.

Terwijl ik de lasagne op mijn bed ben aan het eten, krijg ik een sms'je. Ik ontgrendel mijn telefoon. " Mis je je broertje al? Ik geef je één hint: het antwoord is heel dichtbij. " Mijn ogen worden groot en ik ren naar beneden. 'Niall! Moet je dit lezen!' Ik overhandig hem mijn mobieltje. 'We moeten naar de politie! Nu!' Ik pak mijn jas van de kapstok en stap buiten in de auto.

Eenmaal bij het politiebureau aangekomen, storm ik naar de balie. 'Ik kom voor Collin, ik heb weer een sms'je gekregen.' De blondharige politievrouw achter de balie kijkt me niet-begrijpend aan. 'Collin Underword.' Zucht ik. 'Oh ja, die zaak, loop maar door naar het kantoor rechts. Ik loop naar het kantoor en klop aan. 'Kom binnen.' Hoor ik een mannenstem achter de witgeschilderde deur zeggen. Ik loop samen met Niall het kantoor binnen. 'Amy. Heb je iets?' Ik herken de agent van de vorige keer. De keer toen mijn broertje net ontvoerd was. 'Ja, ik kreeg weer een sms'je.' Ik overhandig de agent mijn telefoon. 'Aha, we zullen ons best doen het nummer te traceren. Bedankt.' Ik zeg de agent gedag en loop samen met Niall weer naar buiten.

Vanaf hier het nieuwe stukje:

Het is inmiddels de avond voor mijn eerste schooldag. Ik lig uitgeput in mijn grote bed, het bed dat Collin nog gezien heeft voordat hij ontvoerd werd. Ik zucht en kijk op de grote klok met Romeinse cijfers die de tijd aangeven. Het is al vijf voor twaalf. Ik besluit naar Niall's kamer te gaan. Langzaam sluip ik door de gang, naar zijn slaapkamerdeur. Ik klop zacht. Als ik na een tijdje nog geen reactie heb gehoord doe ik de deur open. Vreemd genoeg ligt er niemand onder de dekens.