" Daddy " ft. Niall Horan

~ 9 ~ (langer dan de vorige)

Er gaat een schok door me heen. Zou hij ook ontvoerd zijn? Nee, nee dat kan niet! Dat mag niet! Bang dat de ontvoerders nog in het huis zijn sluip ik de trap af. Ik sta meteen stil als ik beneden een stem hoor.

Na enkele seconde geluisterd te hebben, krijg ik door dat het Niall's stem is. Voorzichtig kijk ik om het hoekje van de trap. Hij is aan de telefoon. Zwijgend blijf ik luisteren naar wat hij zegt.

'Ja, ze gaan het nummer traceren.' Even blijft het stil. 'Nee die ligt boven. Hoe gaat het verder?' Ik zie hoe Niall gestrest op zijn nagels bijt. 'Wat? Nee, alsjeblieft niet. Niet nu al.' Wanhopig kijkt hij vooruit, terwijl hij zijn hand laat zakken. 'Nee, dat ben ik niet. Ik moet nu ophangen.' Hij drukt op het rode lichtje en loopt naar de bank, waar hij zich op laat neervallen. Zuchtend laat hij zijn hoofd in zijn handen zakken, en na een tijdje hoor ik hem snikken. Ik kan het niet langer aanzien en doe een stap naar voren.

'Niall?' Hij kijkt me geschokt aan, zijn ogen en neus zijn rood, hij ziet er zo... zo kwetsbaar uit. 'Sorry' zegt hij en veegt zijn tranen weg. Ik ga zo onopgemerkt mogelijk naast hem zitten. 'Sinds wanneer stond je daar?' Vraagt hij als ik na een tijdje geeuw. 'Ik kon niet slapen, en je lag niet in bed. Toen ben ik naar beneden gegaan, ik hoorde je met iemand praten aan de telefoon.' Dat vreemde gesprek. Waarom werd Niall ineens zo boos? Na een tijdje sta ik op en loop richting de trap. 'Ik ga slapen. Welterusten.' Zonder op een antwoord te wachten loop ik de trap op.

Ik ga in bed liggen en denk aan alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Het sms'je, waarin stond: "Het antwoord is heel dichtbij.". De ontmoeting met Zoë, mijn eerste en enige vriendin hier. En nu dit. Het vreemde telefoongesprek. Ik vraag Niall morgen wel waar het om ging.

Nog slaap dronken sta ik op en kleed me aan. Nadat ik mijn make-up heb gedaan loop ik de trap af. Ik ga rustig aan tafel zitten en kijk hoe Niall eieren en bacon staat te bakken in zijn pyjama. Ik sta op en loop naar hem toe. Hij kijkt even naar me en glimlacht. 'Ga je maar aankleden, ik zorg verder wel voor het ontbijt.' Zeg ik terwijl ik alvast twee borden uit de kast pak. 'Kan je dat wel?' Vraagt hij wantrouwend. Ik kijk hem beledigd aan 'ik weet echt wel hoe ik ei met bacon moet bakken.'. Hij lacht even 'Oké dan, ik zal snel zijn.' Hij loopt langzaam naar boven.

Ik kijk de kamer in, zijn mobieltje zou hier toch wel ergens moeten liggen? Dan kan ik zelf uitzoeken wat er allemaal aan de hand is, Niall is echt geen persoon die om niks gaat huilen. Hij heeft zijn telefoon vast mee naar boven genomen, ik zie hem nergens. Ik zet het fornuis uit en verdeel de twee eieren en de bacon over de twee borden. Nadat ik ze op tafel heb gezet, loop ik de trap op.

Ik klop op Niall's deur. 'Wacht even.' Ik lach, waarschijnlijk zit hij nog steeds in zijn pyjama, en werd hij afgeleid door zijn laptop. Na ongeveer twee minuten gaat de deur open. 'Ik ben klaar. Is het ontbijt gelukt?' Vraagt Niall bezorgd. Ik lach. 'Tuurlijk, ik zei toch dat ik wel eieren en bacon kon bakken?' Hij rolt zijn ogen. Hij loopt zijn kamer uit en loopt samen met mij de trap af. Nadat we ontbeten hebben lopen we naar Niall's auto. Tijd voor mijn eerste schooldag.

(A/N) Hey guys,

Ik weet dat ik super lang niet geschreven heb, ik had totaal geen inspiratie meer, en bovendien heel weinig tijd om te schrijven. Maar nu het zomervakantie is kan ik weer veel vaker schrijven!

Xx