"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir."
Hayatta en çok sevilmeyi isteriz.
Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi..
Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece ve Rüzgar, gecenin 3'üne kadar oturup öylece gökyüzünü izliyorlar. Biraz üşümüş de olsalar her şey yolunda gidiyor. Pek konuşmuyorlar, sadece anın tadını çıkarıyorlar. Gece, hiç olmadığı kadar huzurlu şimdi. Saatin farkına varınca panik yapıyor. Daha önce hiç bu saatlere kadar dışarıda kalmayan bir kız o. Telaşla ayağa kalkıyor ve Rüzgar'ın onu eve bırakma teklifini reddediyor sanki nasıl gidecekse.
O saatte hiç dolmuş, otobüs vesaire bulamıyor ve mecburen yürümek zorunda kalıyor. Korksa da hızlı adımlarla nihayet varıyor eve. Bu saate kadar onun gelmesini merakla bekleyen, kuruntu yaparak kendini yiyip bitiren biri var; Eylül. Gece'nin Özgür'le beraber olduğunu düşünüyor ve bu hiç de hoşuna gitmiyor. Gece, eve girdiğinde, karanlıkta oturan Eylül'e bakıyor ve şaşırıyor.
"A-aa.. Uyumadın mı sen daha? Beni mi bekledin?" diyor gülümseyerek.
"Neredeydin?"
"Şey.. Hi-hiç. Yani şeydeydim. Parti vardı işte. Söyledim ya sana da."
"Gece! Sana neredeydin diyorum!" öyle bir bağırıyor ki, yerinden sıçrıyor Gece. Ne diyeceğini bilemiyor.
"B-ben.. Şey.. Eylül.."
"Niye söyleyemiyorsun?! Kimin yanındaydın?!"
"Niye bağırıyorsun ya? Ne bu sinir? Bi sakin ol, öyle konuşalım. Kimsenin yanında falan değildim." Eylül bir şey söylemeden odasına gidiyor ve kapıyı sertçe kapatıyor. "Allah'ım ya.. Nerede garip insan var beni buluyor." diye söyleniyor Gece.
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geç yatmasına rağmen bu sabah epey erkenden uyanıyor, Rüzgar. Normalde öğleden önce uyanmazdı. Ama artık bir şeyler yavaş yavaş değişiyor hayatında. Bu değişimler istemsizce olsa da hoşuna gidiyor bir bakıma.. Yeni yılın ilk gününde babasıyla kahvaltı yapıyorlar. İki tane boş sandalye var karşısında. Birisi annesine ait. Sohbetin arasında dalıp gidiyor o sandalyeye. Ethem bunu fark edince teselli etmek istercesine omzunu sıkıyor oğlunun.. Bir süre sonra Özgür de katılıyor onlara. Hem de güzel bir haberle.
