"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir."
Hayatta en çok sevilmeyi isteriz.
Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi..
Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafamı çevirip sesin geldiği yöne doğru bakıyorum ve Çağan'ı görüyorum. Ağzım açık kalıyor. Donup kalıyorum öylece. Gülerek yanımıza geliyor. Uzun zaman sonra ilk defa karşılaşıyoruz. Hemen yanından uzaklaşmak istiyorum ama yapamıyorum. Rüzgar'ın karşısına geçiyor. Kolumu sıktığını görünce gözlerinden ateş fışkırıyor resmen. Rüzgar da o an yavaşça bırakıyor kolumu. Çağan, zorla yanaklarımdan öptükten sonra tekrar Rüzgar'a dönüyor. El sıkışıyorlar ve uzun bir süre bırakmıyorlar. Öyle bir sinirle bakıyorlar ki birbirlerine, ben korkuyorum aralarında. İlk karşılaşmaları bu ama sanırım bu manzarayla daha çok karşılaşacağım. Bunun sinyallerini veriyorlar. Ve görünüşe göre birbirlerinden hiç de haz etmiş gibi durmuyorlar.
Çağan: "Şükür kavuşturana. Sizi yeniden görmek çok güzel. Yalnız az önce bir şey gördüm. Yanlış gördüysem söyleyin, Gece'nin kolunu mu sıkıyordunuz?"
Rüzgar: "Yoo doğru görmüşsünüz de hangi sıfatla hesap soruyorsunuz?" sinirle karışık küçük bir tebessüm ediyor, Çağan. Sanki kendini zor tutuyormuş gibi. Sonra da yumruğunu sıktığını görüyorum.
Rüzgar: "Hı hatırladım sizi. Şu nikah masasında bırakılan sizdiniz değil mi? Anlaşılan çok oturmuş içinize."
Çağan: "Siz çok yanlış anlamışsınız. Küçük bir sorun çıktı, düğünümüzü ertelemek zorunda kaldık. Hafızam kuvvetlidir, ben sizi ilk görüşte tanıdım. Düğünde ortaya çıkan, sonra bir anda ne hikmetse Gece'yle beraber ortalıktan kaybolan kuzensin.. Levent'ti değil mi?"
Rüzgar: "Rüzgar.. Rüzgar Alptekin." diyor dişlerini sıkarak, ortam git gide daha gergin bir hal alıyor.
Çağan: "Güzel. Yanlışı düzelttiğimiz iyi oldu. Zira düşmanımı tanımayı isterim. Sizinle daha çok karşılaşacağız."
Rüzgar: "Hiç sanmıyorum. Benim boş insanlarla harcayacağım vaktim yok."
