"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir."
Hayatta en çok sevilmeyi isteriz.
Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi..
Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşama doğru yeniden Gece'nin evine gidiyor, Yaman. Ama Gece'nin çıktığını, bir arkadaşıyla yemek yiyeceğini öğreniyor. Eylül'le beraber yemek yedikten sonra salona geçiyorlar, sohbet ediyorlar. Yaman'ın aklı Gece'de kalıyor. Onu aramak istiyor ama çekiniyor, yemeğini bölmek istemiyor. Biraz daha beklemeye karar veriyor. Gözlerini saate dikiyor. İlerleyen her dakika, içine bir şey oluyor sanki. Resmen hissediyor Gece'nin canının yandığını. İçine sıkıntı basıyor. Saatler geçiyor ama Gece, gelmiyor. İyice endişeleniyor, Yaman. Daha fazla beklemek istemiyor ve telefonunu alıp Gece'yi arıyor. Defalarca kez aramasına rağmen cevap vermiyor. Elleri titremeye başlıyor. Gece'ye bir zarar gelmiş olma düşüncesi bile o kadar korkutuyor ki Yaman'ı. Tam da polisi arayacakken kapı açılıyor ve Gece giriyor içeriye. Hiçbir şey söylemeden hızlı adımlarla banyoya gidiyor ve kapıyı kapatıyor.
Yaman, biraz yalnız kalmanın ona iyi geleceğini düşünerek girmiyor yanına. Gece ise soğuk suyu açıp kıyafetleriyle beraber oturuyor suyun altına. Hıçkıra hıçkıra ağlıyor. Öyle ki içi dışına çıkıyor ağlamaktan. Eline bir makas ağlıyor ve beline kadar gelen, o çok sevdiği saçlarını kısacık kesiyor hiç düşünmeden. Kafasını duvara vuruyor defalarca kez. O sırada Yaman giriyor içeriye. O da suyun altına, Gece'nin yanına oturuyor. Kardeşini teselli etmek istiyor ama nasıl yapacağını bilmiyor. Onu böylesine üzgün görmek, o kadar parçalıyor ki Yaman'ın yüreğini. Sevmeye kıyamadığı biricik kardeşinin kalbini bu kadar acıtan şeyi çok merak ediyor.
"Seni böyle görmeye dayanamıyorum, Gece. Sen ağlarsan, ölürüm ben. Yapma lütfen. Hadi anlat bana, biriciğim. Belki bir çözüm buluruz derdine."
"Benim.. Benim canım.. çok yanıyor, abi. Çok.." tir tir titriyor.
"Ne oldu sana böyle? Kim üzdü benim biricik kardeşimi? Kimsenin böyle bir hakkı yok, Gece. Söyle gidip ağzını burnunu kırayım onun."
"Neden böyle oldu ya? Neden böyle yaptı? Ben bunu hak edecek ne yaptım?"
"Hadi gel. Hasta olacaksın. Üstünü değiştir, saçını kuruluyalım. Sonra bir güzel uyursun, sabah konuşuruz. Sana dünyanın en güzel kahvaltısını hazırlayacağım. Olur mu bitanem?"
Yaman, Gece'nin omzuna dokunduğu anda sımsıkı sarılıyor Gece. Boynuna doluyor kollarını ve yanağını göğsüne yaslayarak ağlamaya devam ediyor. Bu acının hiç geçmeyeceğini düşünüyor. Yıllar geçse de aynı şekilde yakacak yüreğini, biliyor. Gece kalkmak istemeyince Yaman, onu kucağına alıyor ve odasına götürüyor.
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
