"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir."
Hayatta en çok sevilmeyi isteriz.
Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi..
Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir süredir uyanığım ve boş boş tavana bakıyorum. Kalkmak hiç gelmiyor içimden. Biraz kafamı dinleyeyim diye gittiğim Fransa tatilinin dönüşünün ilk gününde yaşadıklarım çok ağır geldi. Yüzüme bir tokat gibi çarpan gerçekler, unutmak istediğim şeylerin hafızamda hâlâ büyük bir yer kaplaması ve her şeye rağmen dimdik durmaya çalışmak beni çok yoruyor. Ama asla pes etmeyeceğim, tüm zorlukların karşısında durmaya, engelleri aşmaya devam edeceğim.. Tüm bu düşüncelerin içinde boğulurken Çağan koltuktan kalkıyor ve bana doğru geliyor. Ben de uyandığımı anlamasın diye hemen gözlerimi kapatıyorum. Yanıma geliyor ve saçlarımı sevmeye başlıyor. Aşk dolu cümleler kuruyor. O sırada kapı çalıyor. Koltuktaki yastık ve yorganı toplayıp dolaba koyduktan sonra yukarıya çıkıyor. Ben de üstümü giyiyorum ve peşinden gidiyorum. Salonda Yaman'ı görünce çok mutlu oluyorum ve hemen gidip sımsıkı sarılıyorum boynuna. Ancak o sarılmıyor bana, geri çekilip yüzüne bakıyorum. Biraz sinirli gibi, kafamı öne eğiyorum.
"Seni çok özledim abi."
"Ben de seni çok özlemiştim Gece. Ta ki gerçekleri duyana kadar."
"Neyden bahsediyorsun Yaman?"
"Gidişinden bahsediyorum Gece. Gidip de bir daha dönmeyişinden. Daha doğrusu dönüp de haber vermeyişinden bahsediyorum."
"Özür dilerim.."
"Özür dilenecek bir şey mi bu? Ben sanıyorum ki benim kardeşim aylardır yurt dışında. Ama meğerse hanımefendi hep İstanbul'daymış. Ve bunu ben dışında herkes biliyormuş."
