Ο Άλεκ με τον Μαγκνους περπατάνε στο δάσος πιάνοντας ο ένας το χέρι του άλλου.
Μ: Είναι πολύ ωραία εδώ.
Αναφωνισε ο Μαγκνους και έβαλε το κεφάλι του στον ώμο του αγοριού του.
Α: Μμμμ είναι.
Απάντησε ο Άλεκ και γύρισε το κεφάλι του για να του δώσει ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο του. Ο Μαγκνους τον κοίταξε και του χαμογελασε.
Μ: Έχω κουραστεί καθόμαστε λίγο?
Παραπονεθηκε ο Μαγκνους και ο Άλεκ τον κοίταξε.
Α: Κιόλας?
Είπε και γέλασε.
Α: Έλα ας κάτσουμε εδώ.
Του είπε και τον τράβηξε να πάνε να κάτσουν κάτω από ένα δέντρο. Έκατσαν και ακουμπησαν την πλάτη τους στον κορμό του δέντρου. Ο Άλεκ δεν άφησε καθόλου το χέρι του Μαγκνους. Δεν μιλούσαν. Δεν έλεγαν τίποτα μεταξύ τους. Δεν ήθελαν να σπάσουν αυτήν την υπέροχη σιωπή που επικρατούσε αυτήν την στιγμή. Ήταν μαγευτική.
Α: Ένα αστέρι πέφτει. Μαγκνους κάνε μια ευχή.
Έσπασε τελικά ο Άλεκ την σιωπή και έδειξε με το δάχτυλο του το αστέρι που έπεφτε.
Μ: Δεν χρειάζεται να κάνω. Ότι θέλω το έχω δίπλα μου αυτήν την στιγμή.
Ο Άλεκ τότε γύρισε και τον κοίταξε. Δεν μπόρεσε να συγκρατισει το χαμόγελο του που πασχιζε να βγει από τα χείλη του και έτσι το άφησε να βγει. Ήταν από τα πιο γλυκά χαμόγελα που θα μπορούσε να δώσει ποτέ του. Και από τα χαμόγελα που έδινε μόνο στον Μαγκνους. Δεν ήξερε τι να του πει.
Α: Σαγαπω.
Του είπε τελικά.
Α: Και θα σε αγαπώ για πάντα. Θα είμαι πάντα δίπλα σου.
Συνέχισε μετά από λίγο. Τώρα ήταν η σειρά του Μαγκνους να χαμογελασει.
Μ: Και εγώ σαγαπω.
Του είπε και τον φιλισε. Έμειναν εκεί να φιλιουντε για ώρες. Δεν ήθελαν με τίποτα να τελειώσει αυτή η στιγμή.
YOU ARE READING
Malec one shots
FanfictionΕδώ θα γράφω μικρές ιστορίες για τους θαυμαστές του Malec