Malec one shots

Συγγνώμη

(Συνέχεια του φύγε.)

Έχουν περάσει δύο μέρες από τότε που ο Άλεκ με τον Μαγκνους έχουν μαλωσει. Από τότε δεν έχουν μιλήσει καθόλου. Ο Μαγκνους κάθετε όλη μέρα στο διαμέρισμα του και πίνει προσπαθώντας να τον ξεχάσει. Αλλά του ήταν αδύνατον. Τον αγαπούσε. Τον αγαπούσε πάρα πολύ και του ήταν αδύνατον να τον ξεχάσει έτσι απλά. Ο Άλεκ από την άλλη προσπαθεί να φτιάξει τα πράγματα στο ινστιτούτο αλλά του είναι αδύνατον γιατί το μυαλό του πάει συνέχεια στον Μαγκνους. Είχε μετανιώσει για τα λόγια που του είπε. Δεν τα εννοούσε καν. Πάντα τον βοηθούσε όταν είχε πρόβλημα. Πάντα ήταν εκεί για αυτόν. Και πάντα σοβαρός. Μπορεί να ήταν λίγο τρελός αλλά όταν  ήταν για κάτι σοβαρό πάντα ήταν σοβαρός. Χτύπησε το χέρι του στο γραφείο με δύναμη και έβαλε τις παλάμες του στο πρόσωπο του.

Α: Βλακα βλακα βλακα.

Άρχισε να φωνάζει.

Τ: Τι έγινε και βρίζεις τον εαυτό σου?

Άκουσε τον Τζέις να του λέει. Σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε.

Α: Δεν μπορώ άλλο Τζέις. Τα έκανα σκατα με τον Μαγκνους.

Είπε και έκρυψε το πρόσωπο του πάλι στις παλάμες του. Τότε ένα χέρι ένιωσε στον ώμο του.

Τ: Και γιατί δεν πας να του μιλήσεις?

Α: Δεν θα θέλει ούτε να με δει Τζέις.

Τ: Δεν είσαι ο Άλεκ που ξέρω.

Α: Τι εννοείς?

Τ: Εσύ πάντα προσπαθούσες να διορθώσεις τα λάθη σου ακόμα και τον άλλων. Και τώρα? Και τώρα που πρόκειται για τον άνθρωπο που αγαπάς απλά κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου? Πήγενε να τον βρεις.

Ο Άλεκ τον κοίταξε για μια στιγμή.

Α: Πρόσεχε το ινστιτούτο.

Του είπε λίγο πριν τρέξει. Άρχισε να τρέχει σαν μανιακός προς το σπίτι του Μαγκνους. Όλοι στον δρόμο τον κοιτούσαν σαν να είναι κάποιος τρελός. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Το μόνο που ήθελε ήταν να πάει να βρει τον Μαγκνους. Ύστερα από πολύ τρέξιμο έφτασε στην πολυκατοικία. Σταμάτησε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Άνοιξε την εξωπορτα της πολυκατοικίας μιας που ήξερε ότι πάντα ήταν ανοιχτή και ανέβηκε πάνω. Όσο έφτανε η καρδιά του πήγενε σαν τρελή. Χτύπησε την πόρτα και περίμενε να του ανοίξει. Ο Μαγκνους που καθόταν στο μπαλκόνι με μια κίνηση άνοιξε την πόρτα χωρίς να ξέρει ποιος είναι και τον άφησε να μπει.

Α: Μαγκνους.

Άκουσε την φωνή του Άλεκ και γύρισε για να τον κοιτάξει.

Μ: Τι θες εσύ εδώ?

Είπε και ξανά γύρισε από την άλλη.

Α: Συγγνώμη.

Άκουσε τον Άλεκ να του λέει αλλά δεν γύρισε καθόλου.

Α: Το ξέρω πως σε πληγωσα πολύ. Αλλά δεν τα εννοούσα Μαγκνους. Απλά δεν είμουν καλά και ξέσπασα πάνω σου. Συγγνώμη.

Μ: Και τι είμαι εγώ Αλεξαντερ? Σάκος του μποξ? Για όταν έχεις νεύρα να εκτονωνεσε πάνω μου?

Ο Άλεκ κοίταξε κάτω. Ότι και να έλεγε είχε δίκιο.

Α: Σου φερθικα απαίσια το ξέρω. Και ότι και να πεις έχεις δίκιο. Ακόμα και να μην με συγχωρείσεις.

Είπε και δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια του. Ο Μαγκνους πάγωσε σε αυτό το θέαμα. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε τον Άλεκ να κλαίει. Και μάλλον ήταν ο πρώτος. Τον πλησίασε και με μια κίνηση του σκουπισε τα δάκρυα.

Μ: Αλεξαντερ.

Είπε με μια γλυκιά φωνή. Ο Άλεκ τον κοίταξε στα μάτια.

Α: Συγγνώμη.

Είπε μια ακόμα φορά. Ο Μαγκνους του χαμογελασε. Τον έπιασε πίσω από τον λαιμό και τον έφερε πιο κοντά του με αποτέλεσμα τα χείλη τους να ενωθουν σε ένα γλυκό φιλί που γινόταν όλο και πιο άγριο.

Α: Σαγαπω.

Άκουσε τον Άλεκ να λέει μέσα από τα φιλιά τους.

Μ: Και εγώ σαγαπω.

Είπε αφού έσπασαν το φιλί τους και τον αγκαλιασε σφιχτά.