Ήταν σε μια αποστολή. Ο Μαγκνους όσο και να αρνείται ο Άλεκ πήγε μαζί τους. Οι δαίμονες τους είχαν περικικλωσει. Ο Άλεκ έριχνε με τα βέλη του και ο Μάγκνους με την μαγεία του, οι υπόλοιποι που ήταν εκεί με τα σπαθιά τους. Ήταν μια ώρα εκεί και η κούραση σιγά σιγά γινόταν εμφανή. Ο Άλεκ χαμήλωσε το τόξο του για να πάρει μια ανάσα αλλά δεν πρόσεξε τον δαίμονα που τον πλησίασε από πίσω.
"Αλεξαντερ πρόσεχε."
Άκουσε τον Μάγκνους να φωνάζει και όταν γύρισε είδε τον δαίμονα και που κάρφωσε τον Μάγκνους κατευθείαν στην καρδιά. Ο Άλεκ σήκωσε το τόξο του και τον σκότωσε. Αμέσως έτρεξε στο πλευρό του
"Μάγκνους σε παρακαλώ μείνε ζωντανός."
Είπε και έπιασε το χέρι του. Με το άλλο χέρι πείρε το τηλέφωνο του και κάλεσε την Καταρινα.
"Έλα αμέσως εδώ ο Μάγκνους τραυματιστικε."
Είπε και το έκλεισε.
"Μάγκνους κρατήσου. Τώρα έρχεται η Καταρινα."
"Συγγνώμη Αλεξαντερ αλλά δεν μπορώ άλλο. Συγγνώμη που δεν αφήνω μόνο σου. Σε παρακαλώ να με θυμάσαι αλλά να ψάξεις ξανά για την ευτυχία. Σ'αγαπώ."
"Και εγώ σαγαπω Μαγκνους."
Είπε και τον είδε να κλείνει τα μάτια του. Έκλαψε εκεί στο αψυχο σώμα του ανθρώπου που αγαπούσε πιο πολύ από όλους. Οι δαίμονες με τους κυνηγούς σκιών πολεμουσαν αλλά δεν τον ένοιαζε.
....................................
Οι μέρες περνούσαν και σήμερα ήταν η κηδεία του Μάγκνους. Όλοι είχαν φύγει και ο Άλεκ ήταν ακόμα εκεί μόνος του. Εκλεγε στο τάφο του. Όταν πια σκοτεινιασε σηκώθηκε. Άφησε ένα μπουκέτο λουλούδια στο τάφο του και έφυγε με αργά βήματα.
YOU ARE READING
Malec one shots
FanfictionΕδώ θα γράφω μικρές ιστορίες για τους θαυμαστές του Malec