Malec one shots

Ο θάνατος του Άλεκ 2

Πέρασαν τρία χρόνια από τότε που ο Άλεκ πέθανε. Τρία χρόνια αβασταχτα για τον Μαγκνους. Κάθεται στο σπίτι μόνος του και αναπωλει τα χρόνια που είχε περάσει μαζί του. Χρόνια γεμάτα αγάπη αλλά και τσακομους. Αλλά όπως είχε πει κάποτε ο Άλεκ πάντα έβρισκαν τον δρόμο να γυρίσουν ο ένας στον άλλον. Τώρα πια όμως ο Άλεκ δεν θα γυρνουσε ποτέ ξανά σε αυτόν. Δεν θα τον ξανά έβλεπε. Δεν θα έβλεπε το χαμόγελο του, αυτά τα όμορφα πράσινα μάτια του. Τώρα πια δεν θα είχε κανέναν που να τον καταλαβαίνει τόσο καλά όσο αυτός. Ήταν μόνος του και έτσι ήθελε να μείνει για πάντα και ας ήταν αρκετός καιρός. Ήθελε να μείνει για πάντα με την ανάμνηση της τελευταίας του αγάπης. Αυτής της αγάπης που τον έσωσε έστω και λίγο από την μοναξιά. Αυτής της αγάπης που τον έκανε να ανοίξει για πρώτη φορά την καρδιά του. Αυτής της αγάπης που θα εκαιγε μέσα του για πάντα. Σηκώθηκε από το καναπέ και αφού φόρεσε το πανοφορι του άνοιξε μια πύλη και χάθηκε μέσα της. Ύστερα βρέθηκε στο νεκροταφείο εκεί όπου είχαν βάλει τον τάφο του. Το πλησίασε με αργά βήματα και αφού έφτασε εμφάνισε με ένα χτύπημα των δαχτυλων του ένα μπουκέτο λουλούδια. Χαιδεψε απαλά την φωτογραφία του και τα σκαλισμενα γράμματα:

Alexander Gideon Lightwood
1989-2024
Ο καλύτερος αδερφός

Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του που σιγά σιγά γινοντουσαν όλο και πιο πολλά. Γονατισε δίπλα από τον τάφο και έκλαιγε σιωπηλα.

"Αλεξαντερ γιατί......γιατί μου το έκανες αυτό? Γιατί με άφησες τόσο νωρίς?"

Πέρασε ώρες ατελείωτες εκεί που δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα και είχε πια βραδιαση. Σκουπισε τα στεγνά πλέον δάκρυα και αφού χαιρετισε τον Άλεκ έφυγε.