Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı.
Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu...
Efe'nin gözünden, "İlk Görüş" yazmak istedim. Bir anda gelen bir düşünceydi. Bölüm beklerken okursunuz. (: Bölümün başını Sev BENİ'de okudunuz ancak devamı var. Bunu okudum deyip geri çıkmayınız. (:
Benim için dua edin, şu üç günde iki hikayeme de bölüm gönderebileyim. Zira bayramdan önce yolculuk var.. bayramın ikinci günü eve dönüş olacak. Oturup yazamam çünkü bu sefer de yatılı misafirlerimiz olacak. Eğer yazamaz isem bölümler en geç bayramdan sonraki hafta ortasında falan gelebilir ki o da biraz zor bir ihtimal gibi görünüyor. Yoğunluk bol.
İyi okumalar.
Allah'a emanet olun güzel insanlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Efe on yedi dakika sonra GPS'in getirdiği adrese baktı. Özel bakım evinin önüne arabayı park etti ve arabayı kilitleyerek, güvenliğe yöneldi. Mehmet'in verdiği özel ziyaretçi kartını güvenliğe gösterdi ve "Zeynep Gezici için geldiğini," bildirdi.
Parke taşlarla döşeli yürüme yolunda yürürken bir yandan da Zeynep'in nasıl bir şeye benzediğini düşünüyordu. Ablası Aslı'nın anlattığına göre, genç kız yürüme desteği ile yürüyordu ve ortalama bir boyda, kahverengi saçlı yeşil gözlü bir kızdı.
Efe öyle bir kızı zihninde canlandırmakla uğraşırken, gözüne bahçedeki bir bankta oturmuş kız takıldı. Üzerinde beyaz bir elbise vardı ve sol eliyle bir ayna tutmuş, öne eğilmişti. Tir titreyen sağ eliyle de dudağına ruj sürüyordu. Saçları yüzünü kapattığı için Efe onu göremiyordu ama zihninde ampul gibi parlayan bir ışık, onun Zeynep olduğunu söylüyordu.
Efe olduğu yerde durdu ve genç kızı inceledi. Beyaz askılı elbisesi dizlerini biraz geçiyordu. Ayaklarında beyaz bir sandalet vardı ve ayak parmakları çok güzel görünüyordu. Efe baktığı zaman onun sağ bacağında herhangi bir sorun göremedi. Etrafta herhangi bir yürüme desteği de görmüyordu.
Acaba o Zeynep değil miydi?
Efe yine de o kızın kim olduğunu merak etti. En azından yüzünü görseydi. Nedense birden o kadar çok merak etmişti ki.
Sonra birden kızın yanına birisi geldi. Elinde çift tutuşlu bir yürüme desteği için kullanılan bir alet tutuyordu. Bir elinde de orta boy bir çanta vardı. Efe ürperdi.
O kız Zeynep olmalı diye geçirdi içinden. Yanına gelen kişi destek aletini genç kızın yanına bıraktı ve bir şeyler söyledi. Oturan kız yüzünü ona göstererek bir şeyler söyledi ve eliyle dudaklarını işaret etti.
Görevli kız, -Efe onu böyle tanımlamak istiyordu- eğildi ve parmaklarıyla genç kızın dudaklarının taştığı ruju temizledi ve gülümseyerek bir şeyler söyledi.
Efe onları izlerken, Zeynep olduğunu düşündüğü kız başını çevirdi ve Efe'den tarafa baktı.
Öyle bir andı ki, sanki ağır çekimde yaşanmış bir sahne gibiydi.
