4 Yapraklı Yonca 🍀

#11#Renk Savaşı

Selamlaaar.Bir yeni bölüm ile daha karşınızdayızz.😊😊😚😚
Medya bizimkiler😉

🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

Rüya

"Kız sen şimdi ponpon kız mi oldun?Ben seni yerim ya!Ponpon Rüya!Yalnız ben bu kelimeyi çok sevdim.PONPON."

Işte bu kötü haberdi.Eğer Hayal bir şeye takarsa adeta suyunu çıkarıyordu.

Şimdi de benim ponpon kızlığımın ponponuna takmıştı.Ben seçmeleri kazanmıştım ve kutlama amaçlı oturmuş çay içiyorduk kantinde. Bizim kutlamamız da bu.Ne var yani?

"Kizlar artık amigo bir arkadaşınız var.AMİGO!Amigo kızlar çok güzeldirler ve çok iyi dans ederler.Ben onlardan biriyim.Amigo kız.Amigo kız olduğumu söylemiş miydim?"

Amugoluğumu anlatmıştım.Ama kimse beni takmamıştı.Hadi ama!Burada amigoluktan bahsediyoruz. Beni dinlemek zorundalar.

"Heyy!Bir şey konuşuyoruz burada.Biraz saygı!"

Herkes kendi halinde takılıyordu. Masal telefonla uğraşıyor,Hayal nereden bulduğunu bilmedigim ponponlarla uğraşıyor ve Hayat ise birine "sen bittin" bakışlarından atıyordu.Kime baktığıni anlamak için kafamı o yone çevirdim.Bir de ne göreyim?Hiçbir şey.Gözlerini yanlış takip etmişim.

Bu defa doğru bir şekilde takip edip kime o bakışları attığına baktım.Eğer Hayat birine bu bakışları atıyorsa,bol dövüşlü ,kavgalı filmlerde bulunan anlardan yaşayacağımız kesindi.

Sebebini bilmesem bile her türlü dalabilirdim.Tabi Hayat'ın baktığı kişi bir erkek grubu olmasaydı daha iyi olurdu.

🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

Hayat

Kızlarla kantinde,her zaman ki yerimizde oturuyorduk.Herkes ayrı kafadaydı ,orası ayri.

Ben ise sıkıntidan gözlerimi kantindekilerin üzerinde gezdiriyordum.Gözlerim kantinin diger köşesinde oturan bir erkek grubuna değdiğinde ,yüzlerinde yamuk bir sırıtış bizi izlemekte olduklarını fark ettim.

İlk bakışımda hiçbir şey yapmadan gözlerimi kaçırdim.Yaklaşık iki dakika sonra tekrar onlara göz attığımda hâlâ bize bakıyorlardı.

Kafamı "ne var?"anlamında salladım.Onlar ise daha çok gülmeye başlamışlardı.Dudağımı ısırdım ve sabır çektim.

Dayan Hayat dayan!Öylesine bakıyorlar.Bu okulda henüz kavga etmedin.İtibarını koru.O çocuklara kafa göz dalmayacaksın sakin ol!

Birinin masaya yaklaştığını fark ettiğimde gözlerimi açtım. Tanımadığım bir çocuk önüme kahve bırakmıştı ve o gevşek çocuklardan esmer olanıni göstererek onun gönderdiğini söylemişti.

"Tövbestağfurullah!Okul lan burası!"
Hayal ilk defa haklıydı.

Kafamı o çocuğa çevirdim ve tek kaşımı kaldırdım.O ise sırıtmaya devam ediyordu.Gülümsedim ve sandalyemi gürültüyle iterek ayağa kalktım.Sandelye yere düşünce bütün kantin bana bakmaya başlamıştı. Kızlar ise ne yapacağımı çoktan anlamışlardı.

Esmer çocuğun masasına doğru yürüdüm.Çocuk bu hareketimi beklemiyor olacak ki şaşkin görünüyordu.Yine de birazdan yumruklayacağım yüzünde sırıtma vardı.

Ayağa kalktı.Işte şimdi tam karşı karşıyaydık.Çocukla aynı boyda olmam benim için avantajdı.Çocuk kaşlarını kaldırdi ve gevşekçe güldü. Ben de güldüm ve suratının tam ortasına yumruğu geçirdim.O an ki haz ,o an ki mutluluk.Kesinlikle buna değmişti.