Seni Kaybedemem

9.Bölüm: "Kilit Altında."

"Hira bak göründüğü gibi değil."

"Ben.. Buraya sana haksızlık ettiğimi düşünüp özür dilemek için gelmiştim. Ayrıca dün yaptıkların için de teşekkür etmeyi planlıyordum. Ama görünen o ki yine boşu boşuna kendimi yemişim." derken çatallayan sesimi duymuştum. Susup arkama döndüğümde bir el bileğime sarılıp beni durdurdu.

"Beni dinler misin lütfen?!" diye kükredi hemen yanı başımda. Arkamı döndüğümde sarışınla göz göze geldim. Midemi bulandırıyorlardı yalnızca.

Kıskanmak mı?

Ben mi?

Ahahahah, lütfen.

Evet fazlasıyla.

Hatta neredeyse dondurma gibi burda eriyebilirim kıskançlığımdan.

Tepeden, tırnağa kadar kıskanıyorum onu.

Tanrım! Ağlamak üzereyim?!

"Seni dinlemek istemiyorum!" diye bağırdım kendimi kaybedip. Bileğimi hızla kendime çektim. "Buraya gelmek için ne kadar uğraştığım ve neler yaşadığım hakkında hiçbir fikrin yok. Başıma açtığım beladan o kadar bihabersin ki.."

Ellerimi havaya kaldırıp etrafı gösterdim.

"Hiçbir şey umrumda değildi, sadece senin için geldim." derken işaret parmağımla göğsünden ittirdim. Kesinlikle kıpırdamamıştı bile.

"O zaman dinle anladın mı? Bir değişiklik yap ve gerçekleri öğren!"

"Gerçek olan ne biliyor musun? Daha fazla uğraşmayacağım, playboy hayatına bensiz devam edebilirsin. Çünkü artık umursamamayı seçiyorum."

"Ama ben umursuyorum, deli gibi önemsiyorum ve böyle sonuçlanmasına izin vermeyeceğim."

Ben daha ne olduğunu anlayamadan bacaklarıma sarılıp sırtına almıştı ince vücudumu. Çıplak tenini yumruklayıp beni indirmesi için çırpındım ama hiçbir sonuç alamadım. Kalbim ağzımda atıyordu, ellerim titriyordu. Ayrıca bu soğukta nasıl oluyordu da titremeden yürüyordu? Hiç mi üşümüyordu, ben burda donmamak için mücadele ederken?

Siyah jeep görüş alanıma girdiğinde beklemeden cebinden anahtarı açtı, deri koltuğa bıraktı beni. Kaçmak için hamle yapıcak zamanım olmamıştı.

Elini hafif havaya kaldırıp anahtara bastığında o 'tık' sesi kulaklarıma kazındı.

Beni arabaya kilitlemişti!

Debelenip durdum, çıkmak için bütün kapıları denedim ama onun umrunda bile olmadı. Kapının önünde sarışına bağırdı, hızla içeri girip kapıyı çarptı. Kız da içeride olduğu için hiçbir şey göremedim ben de.

Üstelik etrafta hiçkimse yoktu.

Çabalarımın yanıt vermeyeceğini anladığımda beklemeye başladım. Bu sırada torpidoyu açtığımda ters duran bir fotoğraf buldum. Elime aldığım sırada arabanın alarmı ikinci kez öttü. Telaşla torpido kapağını kapattım fotoğrafı içine bırakmadan önce. Fotoğrafa bakmaya zamanım olmamıştı. Kapıyı açıp çıkmak üzereyken Orkun tam anlamıyla üzerime çıkıp kapıyı çekti. Ardından kendi tarafından bir tuşa basıp arabayı içeriden kilitledi.

"Buna adam kaçırmak derler!" diye bağırdığımda verdiği cevapla beni tekrar susturmayı başarmıştı. Açıkçası bu tarz cevaplarıyla söyleyecek laf bırakmıyordu.

"Eh, bu konuda da biraz tecrübeliyim hani."

Kibirle gülümsedi.