It is what it is| Johnlock

3.

Zdjęcie z mediów mam na tapecie😂
A wy jaką macie tapetę?😂
---------------------------------------------

Moja głowa.
Co się stało?
Znowu jestem w szpitalu?
Który to już raz w tym miesiącu?
Ale chwila to nie psychiatryk...
Nie tym razem...

John mrugał tak jakby każdy najmniejszy ruch sprawiał mu wielki ból.

-Nie ruszaj się- Usłyszał znajomy głos- Siedzi tu z tobą od tygodnia i chyba w ogóle nie spał. Zaraz pójdę powiedzieć twojemu lekarzowi, że się obudziłeś.

Mycroft.

O co tu chodzi?

Kto był tu od tygodnia?

Przecież od śmierci Sherlocka nie miał nikogo...

Może oprócz Mary...

Ale to przeszłość.

Zresztą Myc użył formy męskiej.

Lekarz podniósł lekko głowę i zauważył opartą o jego brzuch głowę bruneta.

I nagle wszystko sobie przypomniał...

On żyje.

Ale jak to możliwe?

Ale musiał przyznać, wyglądał słodko jak spał.

Nie, stop.

On jest jego przyjacielem.

I nie jest gejem!

-Jak ja się tu znalazłem?- Zapytał w końcu szeptem żeby nie obudzić przyjaciela

-Od rozwodu z niejaką Mary Morstan mało jesz i śpisz, do tego spotkanie z moim kochanym braciszkiem- Powiedział wskazują głową na śpiącego na nim detektywa- zemdlałeś.

-Ale przecież od omdlenia nie leży się nieprzytomnie przez tydzień w szpitalu!

-Racja ale od uderzenia w kant biurka przy upadku już tak.- Stwierdził uśmiechając się drwiąco.

-O Boże i on? On? Tu ciągle był?

-Mój brat jest tak samo uparty jak ja.- Powiedział Mycroft tak jakby siedzenie przez tydzień w szpitalu z przyjacielem, nie spanie i nie jedzenie, było w rodzinie Holmesów całkowicie normalną sprawą

-To, że był tu ze mną przez cały tydzień nie oznacza, że nie jestem na niego zły, wiesz o tym?

-Domyślam się- Do rozmowy wtrącił się nie kto inny jak sam zmartwychwstały Sherlock

-To może ja zostawię was samych- Powiedział Mycroft wstając z krzesła

Już miał wyjść...

-Zapomniałbym parasolki- Powiedział z uśmiechem- powodzenia bracie.

W końcu zostawił ich samych.