His Feisty Innocent

CHAPTER 7

CHAPTER 7
𓆩♡𓆪

Spelling and grammar error incoming.. And also the place na ginamit dito ay imbento lamang po, kung may pagkakatulad ito, ay hindi sadya.

**

KINAGABIHAN muling nagpaalam si Stefano kay Dewy na may pupuntahan siya. 8:11 na nang gabi, nasa sala sila habang nanunuod ng paboritong cartoon show ni Dewy. Napaangat ang tingin nito sakanya.

"San ka pupunta?" kababakasan ang lungkot sa tinig ng dalagita.

"Ah.. Pupuntahan ko yung kaibigan ko." Parang may kumurot kay Stefano nang masilayan ang lungkot sa asul nitong mga mata.

"Pwede ba akong sumama?" Then she tugged the hem of his shirt. Stefano took a deep breath. How can he say to her na hindi pwede?

"Baby hindi pwede, dito ka nalang, hindi naman ako magtatagal." Wika niya at hinapit ito palapit sakanya. Sinubsob niya ang ulo nito sakanyang dibdib sabay halik dito.

"But I don't wan't to be alone." Kumalas ito sa pagkakahapit ni Stefano, at tumitig sakanya anyong nagpapaawa. He mentally curse kasi alam niya any moment bibigay na siya.

"I'll promise I won't give you any trouble, I'll behave." Pagmamakaawa ng dalagita. Pinagsanib pa nito ang dalawa nitong palad. Then gave him her irrisistable puppy eyes. Napatawa nang mahina si Stefano sa inasal nito.

"The answer is still no." Dalang dala na siya eh. But he need to control himself. Hindi siya dapat magpadala sa maamo nitong mukha. It's just two days ago pero hindi na niya ma explain kung anong banyagang pakiramdam ang lumulukob sa kalooban niya. The feeling is so strange, ni minsan hindi siya nadadala sa pagmamakaawa at lalo na sa charm ng isang babae or sa tamang salita ay sa isang bata.

This isn't right. He is getting soft. Napangiwi siya sa naisip. Bumuntong hininga ulit siya atsaka tumayo, napaangat naman ang tingin ni Dewy.

"Matulog ka na." Pagkasabi nun, agad niya itong iniwan at tinungo ang mini bar. He left Dewy na nagtataka sa biglang inasal niya, pero hindi na niya ito nilingon.

Kasalukuyan siyang umiinom ng alak nang biglang tumunog ang cellphone niya. Si Niko.

"O?" agad na bungad niya.

"Asan kana? Diba sabi ko 9 PM?"

"Papunta na." Pagkasabi nun sunod na pinatay na niya ang linya. Tinungga niya ang natitirang laman ng baso at lumabas na siya. Hindi niya namalayan ang oras, 9:26 PM na pala. Napamura nalang siya, pati tuloy trabaho niya nalimutan niya.

Nung malapit na siya sa sala may narinig siyang humihikbi. Kumunot ang noo niya. Biglang pumasok sa isipan niya si Dewy. Agad niyang tinungo ang sala. Naabutan niya itong nakayuko sa sofa na kinauupuan. nito kanina, naka on parin ang TV, at patuloy na pinapalabas ang isang sikat na cartoon show. Kinuha niya ang remote na nasa tabi nito at in-off ang TV. Pagkuway napadako ulit ang tingin niya dito na nakayuko parin habang sumisikdo. Napakamot nalang siya ng ulo, sabay iling, umupo siya sa tabi nito.

"Hey!" Tawag pansin niya dito, kaso parang hindi nito naririnig kasi patuloy parin ang hikbi nito. Habang ang dalawang palad ay nakatakip sa mukha nito. Hinawakan niya iyon at anyong tatanggalin sa pagkakatakip sa mukha nito, pero naramdaman niyang nagmatigas ito. Napangiti tuloy siya. Tuluyan na niyang hinapit si Dewy palapit sakanya at sinubsob sa kanyang dibdib, pero parang lumakas pa ata ang pag iyak nito.

"Hey! baby, tama na okay? I'll bring you with me, tumahan ka na." Bumigay narin siya. Hindi niya akalain sa simpleng pag iyak nito bibigay na siya.

"G-galit ka ba s-sakin?" Humihikbing naitanong ni Dewy habang nakasubsob parin ang mukha sa dibdib niya.