Bölüm şarkısı= Sia-Breathe Me (dinleyerek okumak isteyenler için)
Okuldan çıkış vakti gelmişti.Enesi takip etmeye başlamıştım.Onu görmeyi gerçekten özlemiştim.En sonunda bir yere girdi. Tuhaf bir yerdi,eski bir mağarayı anımsatıyordu.Korkutucuydu,kuklalar vardı.Bir odaya girdi,kapıyı kapatamadan bende girdim peşinden.
-Ne yapıyorsun burada Ronay.
-Seninle konuşmak istiyorum,niye anlamıyorsun.
-Beni rahat bırakacağına söz vermiştin.
-Enes lütfen!
-Beni orada öldüresiye kadar dövmelerine izin verdin! En büyük hayalim futbol oynamaktı,bunu biliyordun,ama oradan kaçtın,Artık bu yüzden futbol oynayamacağım,bacaklarım en çok zararı gören yer oldu! Beni orada bırakmana bir şey demiyorum.Ama bir kez bile hastanede yanıma uğramadın! Sana ihtiyacım vardı!
-Uğradım aptal. Ama beni görmeni istemedim! Her gece sen uyurken ben yanındaydım! Nefes alışını duymak için uykusuz kalıyordum! Ya bir şey olursa diye düşünmekten delirmek üzereydim. .Aptal! Ağlayarak bunları söyledim,onun gözlerinden de yaş geliyordu.
-Seni görmeme izin vermeliydin,seni görmek istiyordum,akılsız!
-Özür dilerim...
-Gel buraya dedi ve sımsıkı sarıldı.Kokusunu çok özlemiştim.
-Seni çok özledim Enes.
-Bende seni çok özledim.
Biraz konuştuktan sonra kahve hazırlamak için mutfağa gitti. Çok uykusuzdum,hemen uykuya dalmışım. Üzerime battaniyeyi örttüğünü hissetim,gözlerimi hafif araladım.Ama uyandığımı anlamaması için kımıldamadım. Yatağa doğru yatırdı beni ve yanıma uzandı.Saçımı okşadı ve konuşmaya başladı;
-Sen beni hep arkadaşın olarak gördün,ama ben seni hiç öyle görmedim.Yanımda sevdiğin kişilerden bahsediyordun,ama bir şey söyleyemiyordum.Seni kaybetmekten korkuyordum.Hala seni seviyorum.O yüzden affetmem bu kadar kolay olmadı. Benim sevgilim olmasan bile yanımda ol,mutlu olduğunu göriyim yeter.
(Aptal,bende seni seviyordum.Aliyi bile sürekli sen gibi düşünüyordum.Sabahları sensizliği bir şekilde atlatıyordum ama geceleri hergün ağlıyordum.Niye açılmadın ki bana!)
Eneste uyumuştu.Sabah kalktığımda Enes kahvaltı hazırlamıştı.
-Enes neden burada kalıyorsun?
-Böyle yerleri seviyorum,biliyorsun.
-Evet ama çok korkunç.
-Korkma,ben varım yanında dedi gülümseyerek.
-Gülücüklerini çok özlemişim.
-Utandım bak ^^
-Salak diyip yastığı fırlattım.
-Ah kafam
-Kafana bile gelmedi yastık,yalancı.
-Yine gülümsedi,hadi kahvaltı yapalım.
-Fotoğraf çekilelim mi? dedim hevesle.
-Niye çekilelim?
-Hoşlandığım kişiyle fotoğrafım olmalı.
-Peki çekilelim o zaman ;)
-1,2,3 çekiyoruummm
-Hadi ya
-Videodaymış yaa,bir daha poz ver
-Ömrümü yedin Ronay
-Yaa hadi
-Tamam yaa
En sonunda fotoğrafı çekmiştim.
-Enes beraber kalalım mı burda
-Ailen?
-Bir şey demezler,seni tanıyıp,güveniyorlar.
-Konuş o zaman,sıkıntı olmazsa kalırız.
-Peki.
-Yağmur nerede bu arada?
-Amerikada
-Neden?
-Bilmem sevgilisiyle gezmek istediğini söyledi.
-Anladım.
-Bugün okulun son günü 3 ay boyunca rahatız.
-Evet,ne çabuk geldi yaz.
-Aynen öyle,hadi yiyelim okula gidip karneleri alalım sonra.
-Tamam.
Karneleri aldık,ailemle Enesle birlikte kalma konusunda konuştum,izin verdiler.Eşyalarımıda alıp Enesin evine gittim.
-Enees bu kutu kolayı hatırlıyor musun
-Evet,makineden çaldığımız parayla aldığımız ilk içecekti.
-Evet beraber içmiştik.
-Evet.
-Hıhı
-Niye atmadın onu
-Üzerinde senin dudaklarının izi var çünkü.
-Uuuuu
-Yaa demesene öyle .s.s.s
-Neyse ya hadi yerleş artık.
Enesle 1 aydır aynı evde kalıyorduk.Evli gibiydik sanki.Onunla olmayı çok seviyordum.Konuştuğumuz herşeyi kaydediyordu.Bunu neden yaptığını sorunca bir şey demiyordu.Sürekli birbirimizi sevdiğimizi söylüyorduk.Ama hiç aşık olduğumuzu söylemiyorduk.İlk onun söylemesini bekliyordum ama söylemiyordu.
-Enes,sence nasıl birisiyle evlenmeliyim?
-Kusursuz birisiyle.
-Nasıl yani? (kusursuz birisini zaten tanıyorum aptal.)
-Sağlıklı ve zengin.
-Bugün öyle birisiyle tanıştım.Kahve içecektim,ama makine bozuktu.Bardak vermiyordu bana.Elinde bardak vardı.Ondan istedim ve oda verdi.
-Sonra?
-Onun bardağından içtim ve ona öpüşmüş sayılmayız şimdi değil mi dedim. Çok tatlı birisiydi.
-Hmm.
-Neyse çişe gitmem lazım.
-Tamam.
Söyle işte bana aşık olduğunu.Ne diye direniyorsun ki?Enes yazın boş kalmamak için bir radyoda program yapıyordu.Yayın esnasında burnundan aşırı derecede kan geldiği için hastaneye götürmüşler. Rehberinde sadece benim numaram olduğu için ben aradılar. Tam kaldığı odadan içeri girecektim ki doktorla konuştuklerını duydum.
-Hastalığın çok ilerlemiş.Kanser olduğunu ona söylemelisin.
-Hayır,lütfen söylemeyin.
-Belki uygun dönorü bulursun ve kurtulabilirsin.
-Listede varım zaten,ne zaman bulabileceğim acaba.
-Bir tane böbrek lazım.
-Biliyorum ama yapabileceğim bir şey yok.
-Ona söyle.
-Hayır.
Bu yüzden mi bana aşık olduğunu söylemiyordu? Aptal aptal aptal .! Sanki hiç bir şey duymamışım gibi odaya girdim.
-Enes,çok az yiyorsun daha fazla yemen lazım,bitkin düşüyorsun bak.
-Tüm yemekleri sen yiyorsun,ne yapabilirim?
-Dalga geçme.Hadi hazırlan gidelim.
-Tamam.
Onun için bir şey yapmalıydım.Ama kardeşim için tek böbreğimi vermiştim.Eneslede kan gruplarımız aynıydı.Zamanı yok,Çevremdeki herkes hasta olmak zorunda mı ! Ne diye geldim ben bu dünyaya?! Kafama koyduğum şeyi yapmalıydım.Enes için!
![](https://img.wattpad.com/cover/14902692-288-k480850.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Manyak Mısın?
Novela JuvenilHayata ölmek için geliyoruz.Ve ben sevdiklerimi teker teker kaybediyorum.