Manyak Mısın?

Teşekkür Ederim..

Alinin beni görmesine izin veremezdim.Bu yuzden bıraz arkamda kalan duvara saklanmak için arkama doğru yürümeye başladım ve arkamdan Ali seslendi;

-Yağmur!

-Çaresizce ona doğru döndüm.Ve yanıma koşarak geldi. 

-Eren iyi mi? çok endişeli soruyordu,sanki önemsiyor gibiydi.

-Senin...Senin nereden haberin oldu?

-Sizin okuldan bir arkadaşım var ondan öğrendim.

-Sanane Erenden? Senin yüzünden bu durumda şuan o. Bir de önemsiyor numarası yapma !

-Böyle olacağını düşünememiştim Yağmur.. Çok üzgünüm dedi ağlayarak ve beni kendine çekip sımsıkı sarıldı.

-Bırak beni ! diyerek onu ittim. 

-Ereni görmek istiyorum.Yanına götür lütfen dedi.

Bir erkegi ağlarken görmek çok kötü bir duyguydu, özellikle Ali gibi sert birini..

-Peki.. takip et beni.

Erenin odasına girdiğimizde Ali daha çok ağlamıştı ve sanki kendini öldürmek istiyormuş gibi sövmeye başladı kendisine...

-Yalnız bırakır mısın bır dakikalığına Erenle beni, Yağmur?

-Öldürmeyeceğini nereden bileyim?

-Ne! diye bağırdı sinirli bir şekilde. Sonra cümlesine devam etti;

-Ben mi onu öldürecekmişim? O daha 17 yaşında lan! Arkadaşlarıyla beraber halısaha maçının kadrosunu yapıp,sevgilisiyle beraber sinemaya gitmesi gerekirken makinelere baglı nefes alıyor! Ben onu öldürür müyüm sence?

-Lanet olsun! diye bağırıp odadan kapıyı sert bir şekilde kapatarak çıktım.

Çıktığımdan 5 dakika sonra Alide çıktı.

-Biraz konuşalım mı Yağmur?

-Pekı dedim ve beraber kafeteryaya indik.

Söze Ali başladı;

-Yaptırdıklarımdan dolayı özür dilerim Yağmur.

-Sorun değil diyemiycem Ali. Pişkin pişkin bir de özür mü diliyorsun! Affedebileceğimi mi sanıyorsun seni ! Anca Eren affederse affedebilirim.

-Eren iyileşince ondan neden ayrılmak zorunda kaldığını benım anlatmama izin verir misin?

-Öyle yapıcaksın zaten!

O sırada Ronayda hastaneye gelmişti. Kafeterya hemen hastanenin girişinde olduğu için bizi görüp yanımıza yaklaştı.

-Yağmur,bu çocuk kim?

-Ali.

-Ne !!

-Korkma bir sorun yok.

-Eren nasıl iyi mi? çok üzüldüm. diyerek sıkıca sarıldı bana. O sırada Ali Ronaya bakıyordu.

-Niye bu saatte geldin Ronay?

-Yeni haberim oldu ve seni yalnız bırakamazdım,saati önemsemeden geldim.

-Teşekkür ederim ama ikinizinde gitmesini istiyorum.Yorgunum dinlenicem. Her gün gelipte benim ve Erenin başını ağrıtmayın.

-Peki dedi Ronay ve Ali aynı anda. 

-Ronay saat çok geç oldu istersen seni eve bırakayım? dedı Ali.

Ronayda mecburen kabul etti.

Ali ve Ronay tam kapıdan çıkıyorlarken arkalarından Ali diye seslendim. Ve bana döndü.

-Efendim?

-Erenle barışmama izin verdiğin için teşekkür ederim,teşekkür ederim....

-