Not Purple ж myg

0.7

Yoora'nın Ağzından

Telefonu cebime sıkıştırıp derin bir nefes alıp verdim. Zaten bir çok problemle uğraşıyordum. Bir de şu gizli günlük hırsızı çıkmıştı.

Neden günlüğüme telefon numaramı yazdım ki? Galiba cidden salaktım.

"Yoora ben bu gece evde olmayacağım." Diye bağıran annemi umursamak istemiyordum. Yine şu serseri herifle takılacaktı. Açıkçası ne yaptıklarını düşünmek bile istemiyordum.

"Umrumda değil."

"Annenle düzgün konuş!" Yanıma gelip işaret parmağını gözüme soktu.

"Eğer bana düzgün ve bir anne gibi davransaydın bende seninle düzgün konuşurdum."

"Yoora bazen keşke kızım olmasaymışın diyorum." Takma tırnaklarıyla kolunu kaşıyıp bana sinirle bakmaya başladı.

"Bende keşke deli bir annem olmasaymış diyorum."

Annemin bu dediğine karşılık gözlerim dolmuştu. Çenemin titrememesi için elimden geleni yapıyordum.

Ona bakmayı bırakıp arkamı döndüm ve çantamı sırtlayıp evden ayrıldım. Kapıyı kapatır kapatmaz yaşlar gözlerimden dökülmeye başlamıştı. Bu anı unutmak için hemen kulaklıklarımı takıp eğlenceli bir şarkı açtım.

Tam şarkının güzel melodisine hapsolacakken omzumda hissettiğim eller buna engel oldu. Kulaklıkları çıkarıp arkamı döndüm.

"Hey dostum sana ne oldu?" Diye cırladı Wendy.

"Tahmin etmesi zor değil." Dedim yanaklarımı temizlerken.

"Bak eğer kafan hala o günlük olayındaysa salla gitsin. Hem çocuk senin şarkı sözlerini beğenmiş."

"Ben o çocukla baya bi yazışmaya başladım. Yani.." cümlemi tamamlamadan elimdeki telefonu alıp mesajlara baktı.

"Yoora.. bu çok garip." Dedi kocaman açtığı gözleriyle.

"Birde bugün okula gelip gelmeyeceğini sormuş. Bugün bu çocuğu bulmalıyız."
Elimden tutup otobüs durağına doğru koşturmaya başladı. Bende onun yanında yuvarlanıyordum.

Ж

"Yeri şu mesajlara baksana!" Diye mesajları Yeri'ye okutuyordu.

"Ahh Wendy düşünsene bunlar birbirine aşık olup çıkmaya başlarlarsa ne olur?"

"Hayatta öyle bir şey olmaz!! Ben Yoongi'yi seviyorum." Dedim sinirlenerek.

"Tamam şampiyon sakin ol." Yeri ayağa kalktı ve artık sınıfa çıkmamız gerektiğini anlatan surat ifadeleri yapıp merdivenlere yöneldi.

Tam bizde kalkacaktık ki telefonun zil sesi Wendy ile ikimizi korkuttu.

bilinmeyen: Aslında güzelsin ama biraz kilo vermen gerek bebeğim. Bacaklarında azcık incelse süpersin ;)

Wendy kahkahalara boğulurken ben öylece ekrana bakıyordum. İlk defa bir erkek benim için böyle cümleler sarf ediyordu.

Ardından gözlerimi etrafta gezdirip elinde telefonu olan erkeklere bakmaya başladım. Fakat nerdeyse herkesin telefonu elindeydi.

Slayer.yr: Beni korkutuyorsun!

bilinmeyen: korkmana sevindim. Heh bu arada sıranda küçük bir sürpriz seni bekliyor.

(Görüldü)
12:28

Mesajı gören Wendy kolumdan tutup beni sınıfa kadar sürüklemeye başladı. Sınıfa geldiğimizde ise ilk olarak üstümü silkeledim. Ardından sıramın önünde duran Yeri'ye baktım. Onun sayesinde bir şey gözükmüyordu. Yanına gidip çekilmesini söyledim. Bir iki adım geriledi ve gördüğüm manzara karşısında ağzımı kapatamıyordum.

Masamın üstünde mor pamukşeker ve birde not vardı.

Notu elime alıp okumaya başladım.
Açıkçası etkilenmemek mümkün değildi.