Ξεχασμένη από τη ζωή, η Λουιζιάνα, βουτηγμένη στα ψέματα που την έχουν κατακλύσει, θα δει τον πατέρα της να καταδικάζεται σε φυλάκιση, μετά από το δίλημμα αν θα παρευρεθεί ή όχι στο δικαστήριο. Και θα το κάνει γιατί η συνείδηση της δεν την αφήνει σε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ντέιβιντ
«Πήρες τηλέφωνο την δεσποινίς Κόρνελ;» ρώτησα την Ελίνα, την γραμματέα μου, αμέσως μόλις μπήκε στο γραφείο μου για να με ενημερώσει για τα ραντεβού μου.
«Μάλιστα. Θα είναι εδώ στις δώδεκα» με την απάντησή της, και με τον λίγο ύπνο που είχα, και το μυαλό μου εξουθενωμένο απάντησα τελείως αυθόρμητα.
«Είναι δυνατόν; Θα χάσει το σχολείο της!» φώναξα, και την είδα να γουρλώνει τα μάτια της με τον εκκωφαντικό ήχο που έκανε η παλάμη μου επάνω στην επιφάνεια του γραφείου. Δεν είπε τίποτα όμως. Κι εγώ, μόλις κατάλαβα τι έκανα, της ζήτησα να με αφήσει μόνο. Έχω τρελαθεί τελείως με αυτήν την κοπέλα. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι, πρέπει να είμαι σίγουρος για την ασφάλειά της...
Η ώρα είχε πάει δώδεκα, και την περίμενα με πολλή αγωνία. Η Ελίνα με ενημέρωσε ότι έφτασε, και της είπα να περάσει. Έλεγξα την γραβάτα μου και το σακάκι μου, αλλά αποφάσισα να βγάλω τη γραβάτα και το σακάκι για να μην δείχνω τόσο τυπικός στα μάτια της. Τα άφησα στο συρτάρι του γραφείου, κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, χτύπησε η πόρτα. Η Ελίνα της άνοιξε την πόρτα, και μόλις την είδα, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά, μόλις την είδα μπροστά μου, αγνή, αψεγάδιαστη, υπέροχη. Πήρα μια βαθιά ανάσα για να παραμείνω ήρεμος, αλλά μόλις κοίταξα την Ελίνα που με κοιτούσε γεμάτη απορία επειδή αντιλήφθηκε ότι δεν φορούσα την γραβάτα μου, την κοίταξα γεμάτος θυμό κι εκείνη έκλεισε αμέσως την πόρτα, αφήνοντας μας μόνους.
«Καλησπέρα δεσποινίς» της είπα και σηκώθηκα από τη θέση μου για να της δώσω το χέρι μου.
«Γεια σας» μου χαμογέλασε και έβαλε το μικρό χέρι της μέσα στο δικό μου, για χειραψία. Αισθάνθηκα το απαλό δέρμα της, και θέλησα να μηδενίσω την απόσταση ανάμεσά μας. Μόλις κατάλαβα πως ακόμα της κρατούσα το χέρι, το άφησα αμέσως και κάθισα στη θέση μου αμήχανος πλέον.
