Ξεχασμένη από τη ζωή, η Λουιζιάνα, βουτηγμένη στα ψέματα που την έχουν κατακλύσει, θα δει τον πατέρα της να καταδικάζεται σε φυλάκιση, μετά από το δίλημμα αν θα παρευρεθεί ή όχι στο δικαστήριο. Και θα το κάνει γιατί η συνείδηση της δεν την αφήνει σε...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Λουιζιάνα
Καθόμουν σε μια από τις άβολες ξύλινες καρέκλες της αίθουσας και παρακολουθούσα τα δρώμενα με μεγάλη ανυπομονησία για το αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι μέσα στην αίθουσα άκουγαν τον συνήγορο υπεράσπισης να μιλάει σαν να ήθελε να τον ρίξει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, παρά σαν να θέλει να τον αθωώσει. Αυτό έκανε τους πάντες στην αίθουσα, και του Ντέσμοντ, να τον κοιτάνε με περιέργεια, απορία και σαστιμάρα. Ανά διαστήματα κοίταζα τον πατέρα μου που είχε γίνει κατακόκκινος, μάλλον καταλάβαινε πως τελικά ο συνήγορος του είχε στραφεί εναντίον του. Δεν ένιωθα οίκτο που τον έβλεπα παγιδευμένο κι έτοιμο να πληρώσει. Ένιωθα περισσότερο πως του άξιζε να βρίσκεται εδώ και να κατηγορείται, όχι μόνο για ληστεία αλλά και για όλα τα αδικήματα που διέπραξε εις βάρος των δικαιωμάτων των ανθρώπων και κατά της πολιτείας. «Κύριε συνήγορε, αφήνετε υπόνοιες για καταδίκαση του πελάτη σας» ήταν η πρόταση της δικαστής, που με είχε αφυπνίσει και έκανε τον πληθυσμό της αίθουσας να ξεσπάσει σε ψιθυριστές συνομιλίες για την τροπή της δίκης. Η δικαστής φώναξε να ησυχάσει ο κόσμος κι αφού σταμάτησαν, κοίταξα έντονα τον άνθρωπο που ή θα με έσωζε ή θα με βύθιζε περισσότερο στον βούρκο.
Δεν σάλεψε καθόλου από την διαπίστωση του δικαστή με το ψυχρό βλέμμα. Αντιθέτως έμοιαζε να έχει απίστευτα θρασύτατη αυτοπεποίθηση, να κοιτάζει με σεβασμό και μια υπόνοια που έδειχνε να του ανήκει ο κόσμος όλος. Τόσο μικρός για τέτοια μεγαλοσύνη, κι όμως του ταίριαζε απόλυτα, σαν να δημιουργήθηκε μονάχα για αυτόν τον δυνατό άνδρα με τα αφοπλιστικά μάτια. Περπατούσε λίγο, μόνο για να πλησιάσει στην δικαστή και να γυρίσει πίσω, δίπλα στον πελάτη του. Όταν περπατούσε διέκρινα την άρνηση σε όλη την διαδικασία, δεν ήθελε να κερδίσει, δεν ενδιαφερόταν αν θα έχανε.
Και το ερώτημα που δημιουργήθηκε και ταλάνιζε το μυαλό μου ήταν γιατί φερόταν έτσι, δείχνοντας και κατηγορώντας μπροστά σε όλους τον ίδιο του τον πελάτη. Άραγε υπάρχει τιμωρία για τους δικηγόρους που υπερασπίζονται την υπόθεση κάποιου και εν τέλει στρέφονται εναντίον του;
