Ξεχασμένη από τη ζωή, η Λουιζιάνα, βουτηγμένη στα ψέματα που την έχουν κατακλύσει, θα δει τον πατέρα της να καταδικάζεται σε φυλάκιση, μετά από το δίλημμα αν θα παρευρεθεί ή όχι στο δικαστήριο. Και θα το κάνει γιατί η συνείδηση της δεν την αφήνει σε...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Λουιζιάνα
Ίσως κατάφερνα να φτάσω στον δικηγόρο, αν ποτέ έβρισκα τον δρόμο. Η καρδιά μου σφυροκοπούσε στο στήθος μου μη μπορώντας να σταματήσω το άγχος που δηλητηρίαζε το σώμα με κάθε της χτύπο. Ήμουν αγχωμένη με την ξαφνική απόφαση που πήρα άλλα ήθελα να πάω. Δεν ξέρω αν ήθελα να τον σώσω, αν ήθελα να τον δω να καταδικάζεται για πολλά χρόνια ή απλώς να δω την εξέλιξη που θα έπαιρναν τα πράγματα. Ήξερα ότι αν αναμειχθώ στο δικαστήριο ο δικηγόρος θα προσπαθήσει να ζητήσει να βρεθώ στο βάθρο και να αθωώσω τον πελάτη του. Όμως δεν υπήρχε κάτι μέσα στο μυαλό μου που μπορούσε να τον αθωώσει. Το μόνο που έβλεπα για αυτόν ήταν η φυλακή, η τιμωρία. Πιστεύω πως του αξίζει να τιμωρηθεί για κακοποίηση, ξυλοδαρμό ανηλίκου και για φόνο. Αυτά από μόνα τους δεν καταδικάζουν κάποιον;
Το λεωφορείο έκανε στάση μπροστά στα δικαστήρια, όπου σε αυτές τις εγκαταστάσεις υπήρχαν και τα γραφεία των δικηγόρων. Κατέβηκα από το λεωφορείο και κοίταξα το μέρος προσεκτικά. Μπροστά μου έβλεπα ένα μαγαζί με ρούχα, αριστερά δρόμος με διάφορα κτήρια και δεξιά το ίδιο. Πίσω μου ένας δρόμος που φαινόταν να οδηγεί στα μεγάλα δικαστήρια. Εγώ λοιπόν έπρεπε να ψάξω στα κτήρια δεξιά κι αριστερά μου για το γραφείου του δικηγόρου Στέφαν Νέγουελ. Ξαφνικά θυμήθηκα στην τσέπη του μπουφάν μου την επαγγελματική κάρτα που μου είχε δώσει στην φυλακή, σε περίπτωση που άλλαζα γνώμη. Έβαλα τα χέρια στις δυο τσέπες του μπουφάν και ψαχούλευα με τα δάχτυλα άλλα ήταν άφαντη. Που ήταν; Έκλεισα τα μάτια μου έτοιμη να κλάψω για την ατυχία μου και πριν αφεθώ στην κακοτυχία μου θυμήθηκα την εσωτερική μικρή τσέπη του μπουφάν. Υπάρχει Θεός! Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου κι έβαλα το δεξί μου χέρι στην αριστερή εσωτερική τσέπη και...ήταν εκεί! Ναι! Ήμουν ακόμα πιο κοντά από ότι νόμιζα! Έβγαλα γρήγορα την κάρτα και την κοίταξα διαβάζοντας λαίμαργα. Ήταν γκρι με μαύρα τυπογραμμένα γράμματα.
