Kiedy bywam smutna, powstają smutne opowieści.
Kiedy bywam wesoła, piszę o szczęściu innych ludzi.
Ale bywają też chwile, gdy nie czuję nic.
I w chwilach takich, jak ta, widać najlepiej, że nic nie jest tylko czarne, albo tylko białe.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Związek. Chłopak i dziewczyna. Mężczyzna i kobieta. Dwoje kochanków, zaślepionych namiętnością.
Dopóki relacja opiera się na powyżej opisanej reakcji, możemy być pewni jednej rzeczy: to nie jest miłość. Czasami przeradza się w głębsze uczucie, właśnie takie, jak wcześniej wspomniana miłość, lecz nie zawsze pasja i adoracja zmienia się w ten sposób. W końcu nie każdy kwiat wydaje owoc, który można skonsumowć.
Katherine i Shawn naprawdę ładnie razem wyglądali. Uwielbiali patrzeć sobie w oczy, trzymać się za rękę, całować... Aura, która ich otaczała, na pierwszy rzut oka wyglądała, niczym słodka, młodzieńcza miłość. Niestety, jedyne, co trzymało ich razem - A przynajmniej ze strony Kath - to desperacka potrzeba posiadania "drugiej połówki" przy sobie.
Kiedyś, bardzo dawno temu, wystarczyła jej najlepsza przyjaciółka, Emeraude. Em była lekarstwem na wszystkie jej problemy. Zawsze wiedziała, co robić, nie ważne, w jakie kłopoty wpakowała się Katherine Donnovan.
Z czasem, gdy w organizmach nastolatek zaczęły buzować hormony, ich relacja stała się dosyć burzliwa. Kath bardzo chciała znaleźć sobie chłopaka, zakochać się i robić wszystkie te tandetne rzeczy, choć jeszcze miesiąc temu, na samą myśl o nich się wzdrygała.
Emeraude nie czuła tej potrzeby. Miała swoją przyjaciółkę, czyli miała wszystko. Co by się nie działo, Kath była odpowiedzią na każde z pytań, które kiedykolwiek zadała.
Jej piękne, ciemnobrązowe oczy, które tak błyszczały, gdy się cieszyła. Delikatny nosek, który przypominał o guzikach. Wiśniowe usta, tak drobne, że aż urocze. Rudawe włosy, które były wynikiem eksperymentów z farbami. Oliwkowa karnacja, która tak dobrze przyjmowała opaleniznę.
Bez wątpienia, Katherine Donnovan była śliczna. Emeraude wiedziała to od zawsze, lecz przyznała się do tego przed samą sobą za późno. W końcu Shawn też tego dojrzał, czyż nie?
Ale, suma summarum, nic nie trwa wiecznie, a co się odwlecze, to nie uciecze, czyż nie?
Namiętność jest jak płomień. Pali się w nas, parzy, aż w pewnym momencie ogień słabnie. Ktoś odciął mu dopływ tlenu. Jeżeli obserwator jest cierpliwy, po chwili dostrzega, jak ów płomień gaśnie. I to właśnie spotkało Katherine i Shawna.
- Katherine Donnovan, tak nie może być - powiedziała zdenerwowana Emeraude.
Pocieszanie najlepszej przyjaciółki po zerwaniu z idiotycznym chłopakiem nigdy nie należało do prostych rzeczy. Zwłaszcza, gdy ów niewiasta jest zaślepiona żalem. Właśnie w takiej sytuacji znalazła się brunetka. Żadne tłumaczenia nie zdały się na nic. Kath wciąż płakała i obarczała winą siebie.
- Em, ty nic nie rozumiesz! - Podniosła głos rudowłosa. - On mnie zostawił, opuścił, porzucił!
Całe to gadanie zaczynało irytować nieszczęsną Toubię. Jakby tylko mogła, walnęłaby ją z całej siły w ten pusty łeb i nakrzyczała za idiotyzm, który właśnie sobą reprezentowała.
