Girls Next Door : NBSB: Nothing Beats Super Belle

Chapter 21

Chapter 21

“After nito wala na tayong klase. Saan mo gusto magpunta?” ~

“Hm..”

“Ay, alam ko na!” ~

“Saan tayo pupunta?”

“Secret.” ~

After naming kumain inistart na niya ‘yung kotse niya. At after 5 minutes nandito na kami sa…

Bahay namin.

“Dito?”

“Oo. Uuwi na tayo.” ~

“Akala ko pa naman may alam kang pupuntahan.”

Nagchuckle na naman siya.

“Joke lang. Magbihis ka muna after a minute I’ll pick you up.” ~

“Sige.”

“Kahit magpambahay ka na lang.” ~

Umuwi na ako sa pinakamamahal naming apartment at nagbihis kagaya ni Mr. Pogi.

Casual wear nga lang na medyo formal ‘yung sinuot ko. Never ako nagsuot ng pambahay kapag lumalabas eh.

“Ready?” ~

“Let’s go!”

Pumunta kami sa kotse niya. As usual pinagbuksan niya ako ng pinto at inalalayan papasok.

“Saan ba talaga tayo pupunta?”

“Basta.”

“Daya. Ayaw pa sabihin.”

“Magugustuhan mo don. Promise.”

“Promise?”

“Promise.”

Nakarating kami sa isang malaking subdivision.

Subdivision na konti lang ang tao.

Huminto kami sa space na wala masyadong bahay.

Ito lang? Ano ‘yun lokohan?

“Dito na tayo.” ~  Pinatay na niya ‘yung makina ng kotse niya. Pero hindi niya inalis ‘yung susi.

“Ano ‘to?”

“I’ll teach you how to drive.”

“Talaga?!” Omy! I feel so blessed. Matututo na akong magdrive.

Binuksan niya ‘yung pinto ng car tapos inalalayan ako palabas.

Pinapunta niya ako sa driver’s seat para ako ang magdrive.

Sa totoo lang medyo kinakabahan ako.

“Mukha kang kabado.” ~

“Konti lang.”

Binuksan niya ‘yung radio.

Now Playing: >>> Payphone - Maroon 5

[A/N: Click the video. ]

“Para mawala ‘yung kaba mo.”

Nag-umpisa na ang aking driving lesson with gwapong-gwapong instructor. Sa totoo lang kinikilig talaga ako.

“Parang pagdadrive mo lang ‘yan dun sa Time Zone.”

Ok. Parang sa Time Zone lang ‘yan.

[A/N: Bite your lip again. Yaaan!]

“Hey, stop it!”

“Huh?”

“’Yung lip biting mo.”

“Ah, bakit?”

“K-kasi…”

“Kasi?”

“W-wala.”

Bumalik na ako ulit sa lesson na tinuturo ni poging poging Ethan.

Ang pagdadrive.

“Ganito. Apakan mo ‘yung breaks kung gusto mong magpreno. Tapos ‘yung gas para umandar. Pero ‘wag masyadong madiin para hindi bumilis –“

Napahinto siya sa paglelecture dahil malapit na malapit na ‘yung mukha namin sa isa’t isa. At kagaya ng mga sinasabi ng ibang 1 inch na layo ganon ang distansya namin ngayon.

*LubDub. LubDub.*

Tumingin siya sa mga labi ko.

Ako naman hindi ko alam kung paano magrereact.

 This is the first time. You know!

Hanggang sa pakiramdam ko umaandar ‘yung sasakyan.

Ay! Anak ng fruitshake! Umaandar nga ‘yung sasakyan.

Natanggal ‘yung brake eh.

“SH*T!” ~ Ethan

Muntikan na sanang bumangga ‘yung car niya sa may puno. Buti na lang at napigilan na namin kaagad.

“Uwi na kaya tayo?”

“Buti pa nga.” ~

Simula nung umalis kami sa may village naging awkward na ‘yung paligid. Naging tahimik at walang umiimik. Siguro nabadtrip ‘to. Dahil mahal na mahal niya ‘yung sasakyan niya eh.

Badtrip na brakes ‘yan.

Hinatid na niya ako pabalik sa bahay.

Pinagbuksan ng pinto at …

“Salamat ah.”

Nagsmile lang siya. ‘Yung smile na parang pilit lang.

Pumasok na ako sa loob para sana makipagchikahan sa tatlong maria pero lahat sila busy kaya wala na akong pwedeng kausapin kundi sarili ko.

*SIGH*

Drive. Drive. Drive.

Gawd! That Ethan’s driving me crazy.

Sa una, mafifeel mong disappointed ka pero sa totoo lang may nakatago palang surpresa.

Tapos ngayon mukhang madidisappoint na talaga ako dahil wala talagang pag-asa dahil nabadtrip na siya.