Χριστόφορος - Βάλια - Ανδρέας. Ένα ερωτικό τρίγωνο που έχει πολλά περισσότερα κοινά, από ότι και οι ίδιοι φαντάζονται... ακόμη περισσότερα και από αυτά που δεν πρόκειται να μάθουν, πριν φτάσουν στο τέλος... Ο έρωτας εδώ κυριαρχεί και υποδουλώνεται...
Λίγα μόλις λεπτά αργότερα κι εγώ βρίσκομαι ήδη στην "Piazza Barberini", που με καλωσορίζει ολόφωτη, δείχνοντας να συμμερίζεται τη χαρά μου.
Ο κεντρικός της δρόμος έχει ηρεμήσει από την οχλαγωγία που επικρατεί συνήθως σε αυτόν, ενώ τα μικρά, μισοσκότεινα δρομάκια που περιτριγυρίζουν το όμορφο σιντριβάνι της πλατείας, δείχνουν ιδιαίτερα δελεαστικά για να τα εξερευνήσεις.
Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος γύρω μου αυτήν την ώρα, εκτός από τον γοητευτικό, μελαχρινό άντρα που με περιμένει, στηρίζοντας το κορμί του στο μάρμαρο του σιντριβανιού, που αγγίζει τους γλουτούς του. Είμαι σίγουρη πως δεν έχει αντιληφθεί ακόμη την παρουσία μου στο χώρο μιας που κοιτάζει προς την αντίθετη πλευρά από τη δική μου, ενώ εγώ αφήνομαι να τον περιεργαστώ από μακριά, συνειδητοποιώντας πως είναι ακόμη πιο εντυπωσιακός από αυτό που θυμόμουν.
Περπατάω με όσο το δυνατόν πιο αργά βήματα, προσπαθώντας να βρω χρόνο για να ηρεμήσω την καρδιά μου μέχρι να φτάσω σε εκείνον, όμως σύντομα αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και γυρίζει ολόκληρος προς το μέρος μου.
«Ήρθες...», διαπιστώνει γεμάτος χαμόγελο.
«Προς τιμή όλων εκείνων που ξύπνησες για χατίρι μου...», του απαντάω, ενώ είναι αδύνατον να κρύψω και τη δική μου χαρά.
«Δηλαδή... εσύ δεν ήθελες;», ρωτάει ανασηκώνοντας τώρα τα φρύδια του, ενώ στρέφει το χαμόγελό του στο πλάι.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
«Όχι, γιατί με ξύπνησες και με έκανες να χάσω τον ύπνο μου...», του λέω δήθεν επικριτικά.
«Εδώ εσύ με έβγαλες από τον λήθαργό μου και με έκανες να χάσω το μυαλό μου...».
«Ήσουν σε λήθαργο;», τον ρωτάω, ενώ χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε ήδη αρχίσει να διασχίζουμε τα ήσυχα στενά της περιοχής.
«Ας πούμε πως... βρισκόμουν στο πρώτο κομμάτι της ζωής μου».
«Και ποιο είναι το δεύτερο, στο οποίο πέρασες τώρα δηλαδή;».
