Χριστόφορος - Βάλια - Ανδρέας. Ένα ερωτικό τρίγωνο που έχει πολλά περισσότερα κοινά, από ότι και οι ίδιοι φαντάζονται... ακόμη περισσότερα και από αυτά που δεν πρόκειται να μάθουν, πριν φτάσουν στο τέλος... Ο έρωτας εδώ κυριαρχεί και υποδουλώνεται...
Τρελή! Και πιο τρελός εγώ, που πρέπει να τρέξω μη και σε χτυπήσει κανένα αμάξι... σκεφτόταν ο Στάθης καθώς την ακολουθούσε.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Η Αγγελική δεν είχε καταλάβει πως κάποιος βρισκόταν διαρκώς πίσω της, καθώς έτρεχε σαν μανιασμένη, χαμένη στις σκέψεις της.
«Τέλος, τέλος...», μουρμούριζε, κλοτσώντας με δύναμη κάνα δυο πέτρες που βρέθηκαν στο δρόμο της.
Πέρασε από τον κεντρικό δρόμο και στη συνέχεια βρέθηκε σε ένα μικρό δασάκι, μέσα από το οποίο έκοβε δρόμο για να βρεθεί στο σπίτι της.
«Τι θέλεις, γιατί με ακολουθείς;» του πέταξε, καθώς σταμάτησε απότομα το βάδισμά της, κάνοντας τον να βρεθεί μπροστά από εκείνη, με τη φόρα που είχε.
«Είσαι τρελή; κατάλαβες ότι ήμουν πίσω σου και συνεχίζεις τόση ώρα;»
«Ήθελα να δω μέχρι που θα το φτάσεις...»
«Γιατρέ, πήγαινε να σε δει κανένας γιατρός καλύτερα...», της απάντησε κοροϊδευτικά και πήγε να απομακρυνθεί, ενώ εκείνη τον πρόλαβε και τον έπιασε από το μπράτσο, συνειδητοποιώντας πως η παλάμη της δεν κατάφερνε να καλύψει, ούτε το μισό.
Τι ωραία που το ένιωθε κάτω από το χέρι της...
«Αν με ξαναπείς "γιατρέ", θα φας μία μπουνιά, που θα είναι όλη δίκη σου!», του είπε με πρωτόγνωρο θράσος για εκείνη, ξεχνώντας παντελώς τους τρόπους της και την ήρεμη και πράα συμπεριφορά της.
«Όπα! Το ακούσαμε κι αυτό!», είπε χαμογελαστά, εντυπωσιασμένος από το θάρρος του μικρόσωμου κοριτσιού.
Στη φυλακή, υπήρχαν πολλοί που δεν τολμούσαν, ούτε να του απευθύνουν το λόγο και αυτή η μικρή που έμοιαζε με "Γαλλιδούλα - μη μου άπτου", έφτανε να τον απειλήσει!
«Έλα, έλα, πες τι έκανες στο καλό κορίτσι της προηγούμενης φοράς, το καθάρισες στα κρυφά; έλα δεν θα πω τίποτα...», συνέχισε μαζί της με χιούμορ.
