Καρτερώντας το φεγγαρόφωτο

Ο χρόνος λιγοστεύει...

*****

«Εγώ ήμουν αυτή που έφταιγε τότε, εγώ και οι ανασφάλειες μου», παραδέχτηκε η κοπέλα, ενώ ο Χριστόφορος τίναζε το χέρι του στην ενθύμηση του ξύλου που είχε ρίξει σε εκείνον τον τύπο, «Ήσουν ο ήρωάς μου!».

«Ναι ο ήρωας που του περιποιόσουν τη ματωμένη μύτη του μέχρι το πρωί!».

«Δεν σου περιποιόμουν μόνο τη μύτη μέχρι το πρωί...», της ξέφυγε ένα υπονοούμενο και δάγκωσε αμέσως τα χείλη της στην ενθύμηση.

Μόνο αυτά να της ερχόταν τώρα στο μυαλό και θα οδηγούνταν σίγουρα στην τρέλα!

Για μερικά δευτερόλεπτα κοιτάχτηκαν και ήταν λες και συναντιόντουσαν ξανά τώρα, έπειτα από εκείνη τη νύχτα στη Ρώμη. Έμοιαζε σαν να μην είχαν προηγηθεί όλα αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες. Σαν να μην είχαν ειπωθεί λέξεις που να μιλούσαν για εκδίκηση, προδοσία και μίσος...

Τρυφερά χαμόγελα γεμάτα νοσταλγία, ενώ τα έντυνε ένα πέπλο θλίψης για όλα εκείνα που έχασαν, για όλο το χρόνο που τους βρήκε χώρια, για τις συνθήκες και τα προβλήματα που υπήρχαν τώρα μπροστά τους.

«Μου έλειψες...», της είπε και έδειχνε με το πονεμένο καθάριο του βλέμμα, το πόσο πολύ το εννοούσε...

«Κι εμένα...», παραδέχτηκε ειλικρινά και αισθάνθηκε ποσό την πλήγωνε ακόμη η απουσία του από τη ζωή της.

«Έλα εδώ», πέταξε χτυπώντας με το χέρι το πόδι του.

Τον άκουσε αμέσως  και με ένα της μόνο βήμα τον έφτασε. Εκείνος την έπιασε από τον καρπό και την έβαλε να καθίσει στα γόνατά του.

«Μόνο μία αγκαλιά μωρό μου, τίποτε άλλο...».

Αχ, ακόμη και να μη μου το ζητούσες Χριστόφορε... σκέφτηκε.

Έγειρε στο στέρνο του και ρούφηξε λαίμαργα όλη εκείνη τη μυρωδιά που την ηρεμούσε και την έκανε να νιώθει πως βρισκόταν στο σπίτι της.

Κούνησε ασυναίσθητα το κεφάλι της, τρίβοντάς το πάνω στο στήθος του, ενώ μέσα από λεπτό ύφασμα αισθανόταν τις γραμμές που διαγράφονταν πάνω σε αυτό.
Δεν υπήρχαν λέξεις για να περιγράψουν τα συναισθήματά της. Ίσως η "ασφάλεια", να ήταν η μοναδική που πλησίαζε κάπως την πραγματικότητα, όμως και πάλι ήταν λίγη μπροστά σε αυτό που ένιωθε εκείνη τη στιγμή.

Γύρισε ξανά στις ευτυχισμένες τους μέρες στην Ιταλία, στις ερωτικές νύχτες τους, στις ρομαντικές τους εκδρομές, στην αίσθηση πως ήταν μόνο αυτός... από πάντα και για πάντα.