Καρτερώντας το φεγγαρόφωτο

Εκδίκηση!

Οι γυάλινες πόρτες του αεροδρομίου έκλεισαν πίσω από το Στάθη και την Αγγελική, ενώ την ίδια στιγμή η φωνή της Μαριάνθης αντήχησε σε όλο το χώρο.
Είχε γουρλώσει τα μάτια της και κοιτούσε τον γιο της, που είχε βγάλει από τη ζώνη του ένα πιστόλι και κατευθυνόταν προς την είσοδο του αεροδρομίου.

«Είσαι τρελός;», ακούστηκε η φωνή του Χριστόφορου, που βλέποντάς τον να οπλίζει, άρχισε να τρέχει γρήγορα προς το μέρος του αδερφού του.

Εκείνος συνέχισε σαν να μην τον είχε ακούσει, βαδίζοντας με σταθερά βήματα.

Ήταν πράγματι τρελός, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ακόμη και η μητέρα του ήταν σίγουρη πια.

Ο Χριστόφορος τον έφτασε και με μία κίνηση τον έριξε στο έδαφος, πέφτοντας πάνω του.

«Είσαι τρελός; Τι πας να κάνεις ρε;»

Ο Ανδρέας δεν μιλούσε, μόνο πάλευε να σηκωθεί. Θα τον σκότωνε το Στάθη. Δεν θα τον άφηνε να πάρει μαζί του την αδερφή του. Ακόμη και αν θα έμπαινε ξανά στη φυλακή, δεν θα τον άφηνε να κερδίσει.

«Ασ' το ρε μαλάκα το όπλο, σου 'στριψε;»

«Άφησέ με», προσπαθούσε να ξεφύγει, «άμα τους χάσω...», απειλούσε.

Ο Χριστόφορος κατάλαβε πως δεν υπήρχε νόημα να προσπαθήσει καν να τον μεταπείσει. Έπρεπε μόνο να κερδίσει χρόνο, μέχρι να απομακρυνθούν η Αγγελική με το Στάθη.

Ο άντρας πάλευε σαν θεριό, να ξεφύγει από τα χέρια του, όμως ο Χριστόφορος ήταν ογκώδης και κατάφερνε να τον συγκρατεί. Ο αγκώνας του Ανδρέα βρήκε με δύναμη το σαγόνι του αδερφού του, κάνοντάς να παραμερίσει για λίγο, βρίσκοντας την ευκαιρία να σηκωθεί.

«Γαμώτο Αντρέα!», φώναξε όσο σκούπιζε το αίμα που έτρεχε από το στόμα του.

Ο λιγοστός κόσμος που έμπαινε κι έβγαινε από το αεροδρόμιο, τους κοιτούσε περίεργα, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, όμως εκείνος δεν φαινόταν να πτοείται.

Ο Χριστόφορος έτρεξε ξανά για να τον προλάβει, όμως η μητέρα του κατάφερε να τον σταματήσει πρώτη, μπαίνοντας μπροστά του.

«Αγόρι μου...», ξεκίνησε χαϊδεύοντας το μάγουλό του καθώς εκμεταλλεύτηκε τα λίγα δευτερόλεπτα που την κοιτούσε σαστισμένος.
Είχε καταλάβει πως ο γιος της είχε πρόβλημα και προσπάθησε να τον μεταπείσει με καλό τρόπο.

«Φύγε μητέρα. Άφησέ με. Εσύ μίλησες, όμως εγώ δεν είπα την τελευταία μου κουβέντα».