Καρτερώντας το φεγγαρόφωτο

Χίλιες βραδιές...

Σημείωση: θα σας πρότεινα πριν αρχίσουμε, αν θέλετε να ακούσετε λίγο το τραγούδι που θα παιχτεί στο κεφάλαιό μας... Είναι παλιό και μπορεί να το ανακάλυψα πρόσφατα όμως το βρίσκω γεμάτο συναίσθημα και τόσο ταιριαστό με το αποψινό... Εσείς το ξέρατε??? Καλή ανάγνωση❤❤❤!

Ένα τραγούδι ξεκίνησε να ακούγεται και η καρέκλα του Στάθη που πήγε απότομα προς τα πίσω, την έκανε να τιναχτεί. Προχώρησε δύο βήματα προς την πίστα και ξεκίνησε να κινείται στους ρυθμούς του τραγουδιού.
Ασυναίσθητα η Αγγελική έσφιξε τις γροθιές της κι ένωσε τα πόδια της λίγο περισσότερο.

Θεέ μου, τι έκανα, αναρωτήθηκε, όμως ήταν ήδη αργά...

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς, χίλιες θα με ζητήσεις..., έλεγε το τραγούδι, οδηγώντας τα βήματα το Στάθη σε ένα βαρύ, αντρικό ζεϊμπέκικο.

Η Αγγελική είχε παγώσει! Μετάνιωσε μέσα σε μόνο μία στιγμή, χίλιες φορές, όπως έλεγε και το τραγούδι...

Σύντομα όλη η παρέα σηκώθηκε από το τραπέζι και στοιβάχτηκε γύρω του, χτυπώντας ρυθμικά παλαμάκια. η Αγγελική έμεινε για μερικά δευτερόλεπτα στο τραπέζι, σκεπτόμενη πως ίσως δεν θα άντεχε να τον πλησιάσει και παράλληλα να είναι τόσο μακριά του. Να είχε κρατηθεί η ίδια, από επιλογή της τόσο μακριά του...
Έμεινε μόνη της στο τραπέζι και σκέφτηκε πως θα έδινε στόχο με αυτή της τη στάση. Σηκώθηκε, ακολουθώντας την παρέα, αν και έτρεμε ολόκληρη, και γονάτισε μαζί με τους υπόλοιπους, παρακολουθώντας το Στάθη να χορεύει όπως δεν είχε δει ποτέ, κανέναν άλλο.

Το ογκώδες υπέροχο κορμί του γέμιζε την πίστα, οι υπέροχες κινήσεις του την έκαναν να τον ποθεί όλο και περισσότερο, ενώ το αντρίκειο, σταθερό του βλέμμα, ήταν ικανό να τη στείλει στον άλλο κόσμο.

Τον είχε ήδη φανταστεί να την φιλάει ξανά, να πλησιάζει το πρόσωπό της και να την αφήνει να χαζέψει πάλι από κοντά τα υπέροχα, αρρενωπά χαρακτηριστικά του.
Σε μία στροφή γονάτισε απότομα μπροστά της, φέρνοντας σε απόσταση αναπνοής τα πρόσωπά τους, ενώ ψιθύριζε τους στοίχους.

Μα όπου κι αν πας κι όπου σταθείς, όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς, θα θυμηθείς τον έρωτα που ζήσαμε και θα με νοσταλγήσεις...

Έμοιαζε σαν να της υπενθύμιζε όλα εκείνα που ήθελε να ξεχάσει.
Τα μάτια της Αγγελικής βούρκωσαν, ενώ τα μπλε δικά του , είχαν καταφέρει κιόλας να τη ζαλίσουν.