Αμφιβολίες...

1.3K 160 134
                                    

«Για που το βάλαμε;», άκουσε τη φωνή του Χριστόφορου, λίγο πριν πέσει πάνω στο ογκώδες σώμα του, που της έκλεινε τώρα την είσοδο.

«Τι θέλεις κι εσύ τώρα Χριστόφορε;».

«Εσύ είσαι αυτή που πρέπει να αποφασίσει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει, περιμένω άλλωστε μία απάντηση...».

«Δεν είναι τώρα η ώρα να σου απαντήσω!».

«Ναι, αλλά πρέπει να βιαστείς...».

«Ναι; Και γιατί αυτό;», τον ειρωνεύτηκε.

«Γιατί δεν θα περιμένω για πολύ!».

«Με απειλείς;».

«Σου λέω ότι σ' αγαπάω κι εσύ καταλαβαίνεις αυτό;».

«Δεν ξέρω πια τι να καταλάβω, τι συμβαίνει! Είναι όλα τόσο μπερδεμένα».

«Μαλακίες! Εσύ είσαι αυτή που τα μπερδεύει».

«Δεν μπορώ να αποφασίσω τώρα Χριστόφορε! Άλλωστε... δεν είμαι ακόμη σίγουρη πως δεν με απάτησες. Μη βιάζεσαι λοιπόν».

«Και αν ήσουν;».

«Τι;».

«Ήμουν ξεκάθαρος Βάλια! Aν ήσουν σίγουρη πως δεν σε είχα απατήσει, τότε τι θα γινόταν; Θα παρατούσες τον αδερφό μου και θα ήσουν ξανά μαζί μου; Αν το μόνο που σε κρατάει μακριά μου είναι αυτό, πρέπει να το ξέρω».

«Δεν...».

«Πάλι δεν, πάλι δεν!», άρχισε να μιλάει έντονα, «Είσαι τόσο δειλή; Απάντησέ μου!».

Φώναζε μέσα στο πρόσωπό της.

«Εσένα δε σε ενδιαφέρει; Δε σε νοιάζει για τον αδερφό σου, για τη σχέση σας;», τον ρώτησε, ενώ συνειδητοποίησε πως ήταν η πρώτη φορά που περνούσε από το μυαλό της αυτή η εκδοχή.

«Είσαι η μία Βάλια, η μία και μοναδική που γεννήθηκε για μένα! Δεν πρόκειται να χάσω τη γυναίκα της ζωής μου, εξαιτίας ενός καπρίτσιου του Ανδρέα. Την έχασα ήδη μία φορά λόγω μίας παρεξήγησης, δεν επιτρέπω άλλα λάθη».

 Την έχασα ήδη μία φορά λόγω μίας παρεξήγησης, δεν επιτρέπω άλλα λάθη»

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καρτερώντας το φεγγαρόφωτοWhere stories live. Discover now