Chain of Memories

Chapter 15

I've decided. I will leave this party immediately! I picked up my purse and walked away from these people. I can't stand the fact that they know me yet I don't even know one of them.

"Ma'am saan po kayo--"

Hindi na natapos magsalita yung babaeng kumuha ng pangalan ko kanina ng sagutin ko ang katanungan niya.

"I'm not feeling well. I need to go home." I said.

Without waiting for her reply I started walking again. I don't want to be rude pero naasar na talaga ako. Maybe mali na pumunta pa ako dito! Pero bago pa ako makalayo ay isang kamay ang humigit sa braso ko.

Nilingon ko kaagad ang taong humila sa akin pero wrong move dahil saktong paglingon ko sa kanya ay ang pagtama ng mukha ko sa malapad niyang dibdib. Dumausdos naman ang kamay ng taong iyon sa bewang ko. Agad kong iniangat ang tingin ko only to found out that it is the man who claimed to be my husband!

"What the!" I tried to pushed him away from me but he's too strong to even bothered by my push.

"Leaving again, Misis?" he asked.

I looked on his hooded eyes that was covered by a glasses and it look so damn good to him.

And why the hell I'm praising this man? Again, I tried to move away from him but he didn't let me go.

"Stop calling me that!" hinawakan ko ang mga braso niya at pilit na tinatanggal sa pagkakahawak sa akin pero ayaw talaga patinag.

Napansin ko ang pagtingin sa amin ng mga nasa reception area ng hall.

"Help!" I screamed. He was shocked about what I did. "Help!"

"What the-" sabi niya tsaka siya lumingon sa mga papalapit sa amin mula sa front desk.

"May problema po ba?" tanong ng lalaki sa amim pero sa akin nakatingin.

"Help. He's trying to--"

"I'm her husband" pigil niya sa iba ko pang sasabihin. Napatanga ako sa sinabi niya, nakita ko rin ang pagkagulat sa mukha ng mga sumaklolo sa akin.

"You can go back to your position" binitiwan niya ako kaya akala ko makakatakas na ako sa kanya instead hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papalayo sa hall.

"Ano ba! I can sue you for doing this to me! " habang pinipilit ko pa rin na tanggalin ang kamay ko sa kanya. Saan ba gawa ang kamay ng taong ito? Sa bato ba o bakal? Napakahigpit humawak.

Tumingin-tingin ako sa paligid hoping na may makita para makahingi ng tulong pero mga kotse lang ang nakikita ko.

"Let. Me. Go! " sigaw ko sa kanya pero parang wala lang sa kanya ang sinasabi ko.

"We will talk! " pirmi niyang sabi.

Lumingon siya sa akin ng bahagya at nakita ko ang seryoso niyang mukha. Nakatiim-bagang ito na animo'y pinipigilan lang niya na sumabog suya sa inis sa akin.

What the? Ni hindi ko nga siya matandaan eh tapos ganyan siya umakto. Feeling na feeling naman niya na asawa ko siya.

"Pwede ba?! Wala na tayo dapat pag-usapan. I don't even remember marrying you because I don't know who you are! " pumiksi ulit ako sa pagkakahawak niya sa akin pero ayaw talaga.

"Gosh! You're a lawyer yet hindi mo alam na mali itong ginagawa mo sa akin!"

His jaw clenched and with a bloodshot eyes he gaze at me intently.

"Mag-uusap tayo!" his deep tone made me stay still.

Gusto kong pumalag pero nakakapanghina makipag-away sa taong ito. And besides iyon din naman ang gusto ko di ba? Ang mag-usap kaming dalawa.