Chain of Memories

His

A/N: This is the final chapter for Chain of Memories. Finally! After several attempts of changing this last chapter, I made my decision to let it be like this. It has been a wondeful ride with all of you. I hope you had fun, loving Isha and Gan's story. Please look forward for more stories. Thank you!

--------

"I'm really sorry, Mr. Montevera."

Marahang pagtango na lang ang ibinigay ko sa aming adviser na si Miss Faith. Pang-ilang beses ko na ba siya tinanong ngayong araw na ito? She must be irritated to me already.

"It's just only our principal knows the real reason sa biglaang pag-alis ni Miss Zalderriaga. I asked her but she didn't disclose me anything. Basta ang sabi niya ay kailangang bumalik ni Isabelle sa Singapore kaagad."

Iyan lang din ang paulit-ulit na rason na ibinibigay niya sa akin. It's almost a week mula ng hindi pumasok si Isabelle. And as her husband ay hindi ako mapanatag. I need to know.

Kung aabsent naman siya ay nagsasabi siya kaagad. But no, she never notified me nor her friend kung saan siya pupunta.

There are lots of circumstances filling my mind. Baka nagkasakit siya, baka nagdesisyon siyang iwan na ako talaga, baka ayaw na niya sa akin...baka, hindi na niya ako mahal.

No.

She loves me so much at hindi siya mawawala kaagad sa akin kung walang dahilan. Even her brother left the school also. Walang nakakaalam maliban sa school principal namin na ayaw sabihin ang dahilan.

Lumabas ako sa faculty room para maglakad pabalik sa kwarto namin. In times like this, lagi siyang naghihintay sa akin sa labas at tatanungin kung kumusta ang pagkausap sa akin ng mga teachers namin.

But now, there is no Isabelle waiting for me. Nakaramdam ako ng kurot sa puso ko habang pinagmamasdan ang ilang estudyante na masayang nagkukwentuhan at hindi man lang alam ang kakulangan sa eskwelahan namin.

"Where is she?"

I stopped walking dahil sa presensya ng taong ito. He's always asking me kung nasaan si Isabelle at katulad ng dati kong sagot ay inilingan ko lang siya bago lagpasan.

"Fuck you, Montevera! Alam kong alam mo kung nasaan siya pero ayaw mong sabihin sa akin! Fuck you!" narinig kong sigaw ni Zachary habang papalayo ako pero hindi ko na lang siya nilingon.

Tangina, kung alam ko bakit ko siya itatago? Pero kung sa iyo lang itatago ko talaga siya.

Huminto ako sa paboritong lugar ni Isabelle sa campus. It was the school garden at lagi siyang nakaupo sa isa sa mga benches doon habang nagbabasa ng kung ano.

The urge to cry was strong. I wanted to know if where she is. I tried to call her pero laging off ang cellphone niya. Tried to message her in her social media accounts pero hindi bukas and I even went to their house pero wala siya doon.

Wala sila doon.

I looked up and let the bright sky blinded me for a second. Bumalik ka na sa akin, Isabelle kasi hindi ko na kaya. Hindi ko kaya.

"May bagong student pare. Ang ganda at ang kinis niya!"

"Talaga? Kaklase ba natin?"

"Hindi ata eh. Sa unang section nilagay eh."

Those were what I overheard from the boys pagkalabas ko sa SC office. Bagong student? Napailing na lang ako bago ako bumalik sa classroom namin.

Sabagay, kahit malaki ang eskwelahan na ito ay hindi pa rin maitatago ang balita kung mayroong bagong estudyante.