Chain of Memories

Chapter 22

The travel from nanay's house to his house was such a quiet one. Tanging busina lamang ang naririnig at ang mga buntong-hininga naming dalawa.

All the way sa bahay nila ay nakatingin lamang ako sa labas ng bintana niya. Wala naman siyang sinasabi pero nararamdaman kong tinitignan niya ako.

He drove his car papasok sa loob ng village kung saan siya nakatira. Few lefts and turns ay nakarating na kami sa bahay niya.

He horned bago bumukas ang pinto at pumasok siya. He parked the car to the same area kung saan ko pinark kagabi ang sasakyan niya.

It's almost 8pm when we reached his house. By this time siguro ay nasa ere na sila Mommy. Kung pwede ko lang siguro takbuhin mula dito hanggang sa airport ay ginawa ko na.

Nauna siyang lumabas ng sasakyan at kahit ayaw man ng mga paa ko ay lumabas na rin ako. After all hindi ko naman madedeny na asawa ko nga siya dahil mayroong pruweba na kinasal kami noong November 16. Which is three months from now ay 11th Wedding Anniversary namin.

Napaismid ako sa idea na naiisip ko kaya lumabas na lang ako sasakyan. Aabutan pa pala ng limang buwan na hinihingi niya ang anniversary na iyon.

Ganymede opened the compartment of his car to took all my belongings. Nauna na niyang ibinaba ang pink luggage at isa pa uling malaking pink na luggage ko bago ang isang smaller luggage. Dinala na pala nila Mommy ang mga gamit ko kaya halos lahat ng damit ko ay nandito na. Maliit na luggage lang naman ang dala ko noong bumalik ako dito.

"Ako na" sabi ko sa kanya dahil inabot na niya sa mga nakabantay na kasambahay ang gamit ko.

Gan looked at me bago niya ibinaba ang tingin sa gamit ko "These are kinda heavy. Kaya mong dalhin hanggang kwarto?"

Hindi ako nakasagot sa kanya kasi tama siya na sobrang bigat ng gamit ko! Kaninang binuhat niyo iyon ay halos mag-flex ang mga muscles niya sa braso pero parang wala lang sa kanya habang inilalagay sa compartment iyon.

"Bring those luggages to our room please." Pakiusap niya sa mga kasambahay bago tumango ang mga ito at hinila ang luggage ko.

Pero wait? 'Our' room? Sa iisang kwarto kami matutulog? No way!

"Wait!" Dahil nakatalikod na siya at akmang papasok sa kwarto ay bigla kong hinawakan ang wrist niya at iniharap siya sa akin.

"We can't stay in one room!"

There is no way in hell na papayag akong makatabi siya matulog. Last night was a mistake and I won't make the same mistake again today and for the rest of the five months. Mamaya may iba pa siyang gawin sa akin.

Tinignan ni Ganymede ang kamay kong nakahawak sa kanya kaya parang napapaso na binitawan ko kaagad iyon.

"I...I mean I don't want to stay in one room with you. I can't. We can't!"

Gan chuckled before walking towards me "We can. Asawa kita at asawa mo ako kaya pwede."

Gusto kong kilabutan sa sinasabi niya. Medyo may kakapalan din pala itong napangasawa ko. Kung pwede ko lang siguro makausap yung younger version ko ay sasabihin kong wag na lang pakasalan ang lalaking ito.

Inirapan ko siya bago ako nagmartsa papasok sa bahay niya. The hell I care sa sinasabi niya. I demand na hindi matulog katabi niya or kahit sa room niya. Pasalamat nga siya at nandito ako sa bahay niya eh.

"Isabelle!" I heard him called me pero hindi ko siya nilingon or what basta naglakad lang ako papasok sa bahay niya at paakyat sa third floor kung nasaan ang kwarto niya kasi tiyak na doon dadalhin ang gamit ko.