Chain of Memories

Chapter 40

This will be the last chapter, please wait for "His" chapter. Thank you for loving Isha and Gan's story. I hope you all enjoyed it. ❤️

----

The shade of light green and the forest liked wallpaper always make my day. Naisip namin ni Gan na ito ang kulay na gamitin sa kambal.

The two cribs that can be used until they're four, Iya's space has pink in it while Trek's has blue in it. The spacious baby room has cove lights, soft fur carpet, a closet for the twins and changing place also.

Kulang na lang kami ng ilang gamit bago matapos ang kwarto but all in all ay ayos na siya. Gan wanted me to give birth in America para same daw ang citizenship namin ng kambal. Hindi ako pumayag noong una but he begged na doon na lang daw para sa peace of mind niya, so I agreed.

I slowly caress my big bump na kaka-7 months lang. In few weeks ay aalis na rin ako papunta America at magstay hanggang makapanganak ako. Mom and Dad were excited about it, syempre apo nila sa akin.

Hirap na hirap din akong maglakad at mahiga dahil sa laki ng tiyan ko. Ang bigat-bigat nila pero I never cared at all dahil super healthy sila according sa OB ko at syempre inaalagaan din ako ni Gan which makes things a lot easier.

"Isha? Isha?!"

I knotted my forehead at pinilit na umahon sa pagkakahiga mula sa coach dahil sa malakas na pagtawag ni Gan sa akin. He was never like this pero after nung hearing niya sa rape case na hawak niya ay naging ganito na siya kaparanoid.

"I'm here!" sigaw ko at sumungaw sa handrail ng third floor. I saw him sa gitna ng sala namin at nakatingala sa akin na parang nakahinga nang maluwang ng makita ako.

"Just wait there!" anito at nawala na sa paningin ko.

Huminga ako ng malalim at inantay siya na makaakyat sa floor na ito. He never opened up about what happened to that case basta ang sabi lang niya ay nanalo ang hawak niyang kaso.

Hindi na rin naman na ako nagtanong pero thess past few weeks ay may kung anu-anong mensahe ang dumarating sa kanya na ako ang nakakabasa. Some threats. Natatakot ako pero alam kong parte iyon ng trabaho niya.

"Thank God, you're safe" anito pagkakita sa akin at agad akong hinila para yakapin.

"I'm fine." natatawa kong sagot sa kanya sabay tapik sa likuran niya.

"Why are you so nervous ba?" tanong ko sa kanya ng bitawan niya ako.

Umiling lang siya sa akin bago ako niyakap nang mahigpit muli. Tinapik ko na lang siya sa likod niya kaya bumitaw siya sa pagkakayakap niya.

I tried to smile to ease his nervousness, smoothing his creased forehead, I tiptoed towards him and kissed his lips gently.

"I'm always safe, Baby. You should not be worried at all."

Marahang tumango na lang siya sa akin bago niya ako akayin papunta muli sa kwarto ng magiging anak namin. The twins room are our room of peace and serenity.

He guided me to sit on the lazy boy habang siya ay nasa lapag at hawak-hawak ang kamay ko. We always do this, minsan dito na rin namin naiisipang kumain dalawa para man lang makita ang silid na ito.

"How was your day, dada?" I gently carresed his hair habang hawak niya ang isang kamay ko.

He is eyeing me so much with love and tenderness. "I'm good now. I see you safe so I'm good."

Tumango ako sa kanya at pinindot ang intercom para magpadala ng pagkain na lang dito sa itaas. Gan is at peace for a moment pero biglang gumalaw ang tiyan ko.