Forever Mine (Leraar/leerling)

Chapter 2

Yve

Vandaag is de dag. Meneer White komt vandaag voor het eerst hier op school. Natuurlijk ben ik van plan om een goede indruk te maken op hem. Ik wil namelijk niet meteen voor gek verklaard woorden door hem. Ik sta op uit mijn bed en pak een set kleren uit de kast. Een zwarte skinny jeans met grijze sweater en een paar sokken. Ik loop naar de badkamer om mijn haar te doen, tanden te poetsen en even snel te douchen. Ik stap onder de douche en was mezelf even snel. Na ongeveer 15 minuten stap ik onder de douche vandaan en droog ik mezelf af. Ik trek mijn kleren aan en doe mijn haren en poets mijn tanden. Mijn tas die ik op mijn kamer al klaar had gezet gisteravond pak ik snel en daarna ren ik de trap af naar de keuken waar mijn moeder aan tafel zit. Ik zet mijn tas op een stoel neer en pak in de gang mijn jas en schoenen. Mijn moeder heeft mijn ontbijt al klaar gezet. ''Dankje mam.'' glimlach ik en begin met eten terwijl ik mijn schoenen aantrek. Als ik het ontbijt op heb pak ik mijn fietssleutels, tas en loop ik de achtertuin in naar mijn fiets. ''Tot vanmiddag of vanavond he.'' roep ik nog naar mijn moeder voor ik naar school vertrek.

''Is Luna er niet?'' vraag ik aan Caeli met wie ik aan onze vaste tafel zit. ''Die is ziek denk ik." Ik knik even. De bel gaat en Caeli en ik lopen de school binnen. ''Tot in de pauze.'' zeg ik tegen Caeli en we lopen allebei een andere kant op. Ik loop richting het lokaal Engels en stop bij de deur als ik een man van ongeveer 25 jaar daar zie zitten. Ik slik even en loop dan het lokaal in. ''Goedemorgen meneer.'' zeg ik. Hij kijkt op van zijn laptop recht in mijn ogen. ''Jij moet Yve Rose zijn.'' zeg hij en staat op. Hij geeft me een hand. ''Ik ben Ace White, je nieuwe Engels docent.'' Ik knik. ''Maar je zou me de school laten zien? Dat is tenminste van mevrouw Jacobs mij vertelde.'' glimlacht hij. ''Dat klopt.'' antwoord ik met een glimlach. ''Zullen we dan maar gaan?'' ''Ja, volg mij maar.'' zeg ik en loop het lokaal uit. Meneer White volgt mijn voorbeeld en draait het lokaal achter zich op slot. Samen lopen we door de gangen en leg ik alles uit over de school en hoe die in elkaar zit.

''Dit zijn de sportzalen en aan deze kant zijn de kleedkamers.'' zeg ik. Hij knikt en kijkt naar de sportzalen. ''Doet u aan sport?'' vraag ik uit het niets als we weer verder zijn gelopen. ''Ik doe aan fitness, 2 of 3 avonden in de week.'' antwoord hij. "En jij? Doe jij aan sport?" Ik schud mijn hoofd. "Niet meer. Ik heb 4 jaar geleden op turnen gezeten." antwoord ik. "Leuk." zegt hij een beetje ongemakkelijk nu. "Zullen we zo maar richting de kantine gaan? Het is zometeen pauze." Hij knikt en loopt achter me aan naar de kantine. "Wilt u bij mij en Caeli zitten?" vraag ik. "Als dat zou mogen, graag." Ik loop richting onze tafel waar Caeli al zit te wachten. "Caeli!" roep ik naar haar. "Yve! En meneer..." "White. Ace White." glimlacht White. Ze schudden elkaar de hand en Caeli kijkt me met een grijnzende blik aan. Vragend kijk ik terug naar haar. Meneer White kijkt mij nu vragend aan. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij. "Niets hoor. Gewoon een klein 'vraagje' aan Yve." zegt Caeli met de nadruk op vraagje. Ik rol mijn ogen en begin te lachen. "Dus dit is meneer White?" hoor ik iemand achter ons zeggen. "Mandy." fluister in tegen mezelf. Meneer White en ik draaien ons om naar de meiden die achter ons staan. "Dat klopt. En jullie zijn?" "Ik ben Mandy, dit is Kiara en dit is Emily." glimlacht Mandy naar hem. Ik rol mijn ogen. "Negeer ze maar gewoon hoor. Die drie proberen ons alleen het leven zuur te maken." zeg ik. Mandy zucht op een boze manier en kijkt me chagrijnig aan. Meneer White begint te lachen en draait zich weer om en begint weer te eten. "Doei Mandy." zegt Caeli en Mandy en haar groepje loopt weg.

"Hoezo proberen ze jullie leven zuur te maken dan?" vraagt White als we weer verder gaan met de rondleiding. "Op de basisschool heb ik per ongeluk haar jurk vies gemaakt. Dat is eigenlijk de reden waarom ze me al zo lang haat." lach ik. White schiet ook in de lach. Ik voel mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik stop met lopen en pak hem eruit. Luna wilt videochatten. "Hey Lun!" zeg ik enthousiast. "Wie is dat?" vraagt meneer White. "Oh dit is Luna, mijn beste vriendin die vandaag eigenlijk mee de rondleiding zou geven." antwoord ik. Meneer White komt naast me staan zodat hij in beeld is en zwaait naar Luna. "Hoi Luna." glimlacht hij. "Hallo meneer." zegt ze terug. "En wat vindt u tot nu toe van onze school?" vraag ik. "Zou het raar zijn als ik zeg dat het wel leuk is, maar vooral als jij erbij bent?" glimlacht hij ongemakkelijk. "Nee. Helemaal niet zelfs." antwoord ik en wrijf over zijn arm. Wat een spieren, jemig! "U fitnesst wel erg veel." lach ik. Mijn hand ligt blijkbaar nog steeds op zijn arm. Beschaamd haal ik mijn hand weg en begin ik te blozen. "Al een aardig tijdje ja." lacht hij. "Is het trouwens niet tijd om naar huis te gaan?" vraagt hij en kijkt naar zijn horloge. Ik knik even. "Dan zie ik u morgen in het Engels lokaal." zeg ik en zwaai naar hem als hij wegloopt. "Tot morgen, Yve." zegt hij en loopt de hoek om, mijn zicht uit.

A/N

Wat vinden jullie tot nu toe van mijn boek. Ik weet het, er is nog niet veel om te beoordelen maar alsnog. Laat het weten in de reacties. Later later.