Forever Mine (Leraar/leerling)

Chapter 13

Yve

''Goedemiddag allemaal.'' begint de leidinggevende. ''Vandaag gaan we een speurtocht door Londen doen met jullie groepjes. De bedoeling is dat jullie de aanwijzingen gaan volgen die we door een deel van Londen hebben opgehangen. Aan de hand van die aanwijzingen vinden jullie de weg naar de plek waar we weer verzamelen.'' eindigt hij zijn verhaal. Hij komt alle groepjes langs en deelt een boekje uit. ''Hierin staat jullie eerste aanwijzing en alle opdrachten die onderweg ingevuld moeten worden. Veel succes.'' Ik pak het boekje bij Ace uit zijn handen en bekijk de eerste pagina waar de eerste aanwijzing op staat. 'Bij het grote en belangrijke gebouw in Londen vindt je de volgende aanwijzing.' staat er. ''De Big Ben.'' roept Caeli enthousiast. Ik knik en begin te lopen richting de Big Ben. Ace komt naast me lopen en Luna en Caeli lopen achter ons. ''Wat is er?'' vraagt Ace. Ik schud mijn hoofd en ga sneller lopen. ''Yve!'' roept Ace maar ik negeer het. Ik blijf verder lopen tot ik bij de Big Ben aankom en zoek naar de aanwijzing. Ik voel mijn arm beetgepakt worden en wordt omgedraaid zodat ik Ace aankijkt die nu voor me staat. Achter hem staan Luna en Caeli te kijken. Tranen stromen over mijn wangen en ik word in een knuffel getrokken door Ace. Luna en Caeli komen er ook bij staan en slaan ook hun armen om me heen. Een tijdje later laten ze me los en veeg ik mijn laatste tranen weg. Ik ga tegen de muur aanzitten en kijk naar mijn voeten. ''Yve, wat is er?'' vraagt Luna. Ik kijk even naar Luna en Caeli, dan naar Ace en dan weer terug naar hun. Ze snappen wat ik bedoel en komen naast me zitten. ''Het gaat echt wel goed komen.'' troost Caeli me. ''Ik weet het. Ik ben alleen bang dat hij hetzelfde is als hem.'' zucht ik. ''Waar gaat dit allemaal over?'' vraagt Ace. Luna, Caeli en ik kijken op naar hem en staan op. ''Je hebt onze goedkeuring, als je maar niks doms doet en haar hart breekt zoals haar ex.'' zegt Luna met haar serieuze gezicht. Een kleine glimlach verschijnt op zijn gezicht en hij kijkt me even aan. Hij knikt en loopt op me af. Ik kijk hem aan en zie alle medelijden dat hij heeft voor me. Even legt hij een hand op mijn schouder. ''Ik zou niet durven om jou pijn te doen.'' glimlacht hij. Ook bij mij verschijnt weer een glimlach. Hij trekt me naar zich toe en drukt zijn lippen op die van mij. Achter Ace hoor ik een diepe zucht en zacht gelach. Ik trek terug en kijk om hem heen waar Luna en Caeli staan te lachen. Als ze mij zien stoppen ze. ''Zullen we verder gaan?'' vraag ik. Allemaal zeggen ze je ja en gaan we verder met de speurtocht.

We zijn terug in het huisje na de speurtocht. Ik kijk op e klok en zie dat het al bijna 6 uur is. ''Kunnen we geen pizza bestellen ofzo?'' vraag ik. Ace rolt met zijn ogen en begint te lachen. ''We kunnen ook een keer ander eten bestellen.'' zegt hij lacherig. ''Waar hebben jullie zin in dan?'' Hij haalt zijn schouders op en pakt zijn telefoon uit zijn zak. ''Wat doe je?'' vraag ik. ''Kijken wat hier allemaal in de buurt zit waar we eten kunnen bestellen.''

Als we ons eten op hebben loop ik de trap op naar de slaapkamer. Ik pak mijn slaapspullen van het bed af en loop naar de badkamer. Ik zet de douche alvast aan en kleed mezelf uit. De deur doe ik dicht en op slot en ik stap onder de al warme douchestralen. Na ongeveer 15 minuten stap ik weer onder de douche uit en droog ik mezelf af waarna ik mijn slaapspullen aantrek en naar de slaapkamer loop. Ace ligt al op bed en zit op zijn telefoon. Ik doe zachtjes de deur dicht en ga naast hem liggen. Meteen legt hij zijn telefoon aan de kant en richt hij zijn aandacht op mij. ''Ik ben dus wel belangrijker dan de telefoon.'' grinnik ik. ''Voor mij ben jij belangrijker dan alles.'' Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en neemt me in zijn armen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en staar naar het schilderij wat aan de muur hangt. Er zijn een paar dieren op geschilderd die in een weiland staan, veel bijzonders is het niet. Zo'n schilderij is alleen bijzonder als je nadenkt over vroeger en de toekomst, hoe die eruit zal zien voor mij. Toen mijn ex mijn hart brak dacht ik altijd dat ik nooit meer gelukkig kon worden. Niet zo gelukkig als ik met hem was. Misschien had ik het wel fout en word ik met Ace nog gelukkiger dan ooit tevoren. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. ''Waar denk je aan?'' vraagt Ace. ''Gewoon, vroeger, de toekomst, nu.'' antwoord ik. ''Over wat er met je ex is gebeurd?'' Ik knik voorzichtig. ''Sinds die tijd geloofde ik niet meer in liefde. Ik dacht dat ik nooit meer gelukkig zou kunnen worden.'' Een enkele traan rolt over mijn wang en valt op Ace zijn borst. Zijn grip verstevigd iets en hij geeft me een kus op mijn haar. ''Natuurlijk zul je weer gelukkig worden. Je hebt daarvoor alleen de juiste personen nodig. Mensen die je volledig begrijpen en er altijd voor je zullen zijn als het nodig is.'' Er beginnen nu al wat meer tranen over mijn wangen te rollen. Ace draait me om zodat ik hem aankijk. ''Ik wil met alle liefde die persoon zijn. Ik zal er altijd voor je zijn als je me nodig hebt, maakt niet uit wat er aan de hand is.'' glimlacht hij. Ook bij hem rolt een traan over zijn wang. Voorzichtig ga ik weer met mijn hoofd op zijn borst liggen en sluit ik mijn ogen. ''Welterusten, Yve.'' ''Welterusten.'' En zo val ik in een diepe, dromerige slaap.