Forever Mine (Leraar/leerling)

Chapter 16

Ace loopt het podium op met een grote grijns op zijn gezicht. Hij kijkt even mijn richting op en glimlacht. ''Hi everyone, my name's Ace and I'm gonna sing a song by Bruno Mars. It's called Treasure.'' Mijn glimlach wordt alleen maar groter als hij de tekst van het liedje begint te zingen. Treasure blijft een van mij favoriete liedjes. 1, het is gewoon mooi en Bruno's stem is prachtig. 2, het gaat over liefde en het liedje raakt mij om de een of andere reden altijd. Caeli, Luna en ik dansen een beetje rond op het liedje en playbacken mee met Ace zijn stem. Zijn stem is prachtig, het past geweldig bij dit liedje. 

Als het liedje klaar is komt hij al glimlachend van het podium aflopen. ''Nou, hoe was dat?'' vraagt hij als hij weer bij ons komt staan. ''Geweldig.'' antwoord ik and neem een slok van mijn whiskey. Ace begint te lachen en bestelt ook nog een drankje. ''Hoeveel heb jij er al op?'' vraagt hij aan mij als de man zijn drankje aan hem geeft. I haal mijn schouders op. ''Misschien net 5 of 6.'' antwoord ik en zet mijn lege glas weg. 

''Dan is dit je laatste geweest.'' I trek mijn wenkbrauw op en zucht. ''Serieus? Je bent mijn moeder niet.'' I rol mijn ogen en draai me richting de dansvloer. Ik zie Mandy en haar groepje naar het podium lopen om wat te zingen, waarschijnlijk om indruk te maken op Ace. Ace grijpt mijn pols en trekt me mee naar een deur. Hij maakt hem snel open we trekt me mee naar binnen. 

''En waar is dit voor nodig?'' vraag ik en leun tegen de muur. ''Je bent dronken, Yve.'' I lach en schudt mijn hoofd. ''Echt niet.'' Ace gaat voor me staan en plaatst zijn handen aan beide kanten van mijn hoofd. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en grijns. ''Sorry meneer, maar ik denk dat ik moet gaan. Ik heb niet zoveel zin om naar Mandy te moeten luisteren.'' Hij rolt zijn ogen en komt dichter tegen me aan staan. ''Zeker weten dat je wilt gaan?'' fluistert hij in mijn oor. Ik sluit mijn ogen als ik zijn adem in mijn nek voel en knik. ''In ons huisje is het rustiger. Daar kan ik doen wat ik wil.'' Ace trekt zijn hoofd terug en grijnst. ''Kan je een beetje acteren?'' vraagt hij. Ik knik en kijk hem vragend aan. ''Laten we dan een klein showtje creëren voor de rest.''

<><><>

Ace

Yve en ik lopen het kamertje weer uit en kijken even gauw rond. ''Oke, je weet wat je moet doen he?'' vraag ik haar. Ze knikt en loopt richting haar 2 vriendinnen terwijl ik naar de leraren loop. ''Ah, Ace, hoe gaat het vandaag?'' vraagt mevrouw Hendriks die me aan ziet komen lopen. Ik glimlach naar haar en knik. ''Met mij? Geweldig.'' antwoord ik en ga naast haar staan. ''Je zong net echt prachtig, mag ik eerlijk zijn. Nog iemand speciaals waar je het liedje voor zong?'' Ik frons en kijk haar aan. ''Moet dat dan?'' Ze schudt snel haar hoofd en zet haar glimlach weer op. 

''Meneer!'' hoor ik Yve roepen. Ze komt naar Hendriks en mij toe gestrompeld en valt bijna over haar eigen voeten heen. ''Mevrouw Rose, wat is er?'' vraag ik en draai me volledig naar haar toe. ''Ik voel me niet echt geweldig.'' zucht ze en valt om. Ik vang haar net op tijd op voordat ze de grond raakt en kijk haar aan. Ze heeft haar ogen dicht en ademt heel zachtjes en rustig. 

''Oh kind toch. Nou, ik zou zeggen breng haar terug naar het huisje, laat haar rusten. Ze zal zich morgen weer beter voelen.'' Ik kijk Hendriks aan en knik. ''Is goed. Kan jij de andere laten weten dat wij weg zijn dan?'' Ze knikt en loopt gelijk weg. Ik til Yve op in mijn armen en loop zo snel als ik kan naar de uitgang toe, maar natuurlijk moet Mandy me de weg weer versperren. ''Oh meneer, waar gaat u heen?'' vraagt ze met haar neppe glimlach. Ik haar aan en laat mijn beste glimlach zien. ''Terug naar het huisje. Yve is zojuist flauw gevallen en ik kan haar hier niet zo laten.'' Mandy kijkt naar Yve die in mijn armen ligt er rolt haar ogen. ''Maakt dat iets uit? Ze is net zo'n slet die met iedereen uithangt, dus waarom zou je haar helpen?'' Ik voel de woede opborrelen in mijn lichaam, maar blijf haar met een kleine neppe glimlach aankijken. 

''Ik heb altijd het beste over voor mijn leerlingen, mevrouw de Leeuw. Nou als je het iet erg vindt, ik moet een leerling naar het huisje brengen. Tot ziens.'' Ik duw het groepje aan de kant en loop de deur uit. Ik hoor Yve zachtjes lachen in mijn armen en kijk haar aan met een glimlach. Als we de hoek om zijn waar niemand ons meer kan zien zet ik haar weer neer. ''Je had haar gezicht eens moeten zien.'' lacht ze, nu harder. Ik rol mijn ogen en trek haar mee in de richting van het huisje. Achter me hoor ik Yve hele tijd lachen, waarom, geen idee. 

Na een korte wandeling komen we eindelijk bij het huisje aan. Ik open snel de deur en trek haar mee naar binnen. Als ik me omdraai nadat ik de deur dicht heb gedaan staat Yve daar met een grijns. ''Lets have some fun, sir.''